تومور مغزی بدخیم، یک نوع سرطان فراگیر است که به سرعت رشد میکند و سپس به سایر بخشهای مغز و ستون فقرات منتشر میشود. این نوع تومور، معمولا از درجه 3 یا 4 بوده و رشد سریعی دارد. احتمال بازگشت آن پس از درمان نیز وجود دارد. بیشتر تومورهای بدخیم از نوع دومینری هستند، به این معنی که از جای دیگری از بدن شروع شده و سپس به مغز منتقل میشوند. اما تومورهای مغزی اولیه، از خود مغز خود شروع به رشد میکنند.
در این مقاله، شما میتوانید اطلاعات بیشتری درباره علائم، علل، انواع و روشهای درمان تومورهای مغزی بدخیم کسب کنید. برای درمان این نوع تومورها، بهتر است به یک جراح با تجربه و ماهر مراجعه کنید که اطلاعات کاملی در مورد روشهای درمان و مدیریت عوارض آنها دارد. این اقدام میتواند عوارض جانبی و خطرات احتمالی را کاهش داده و دوره بازگشت به سلامتی پس از درمان را کاهش دهد.
درجهبندی تومورهای مغزی بدخیم
درجه تومور مغزی نشان دهنده شدت و وخامت سرطان است. پس از آن که عمل بیوپسی (نمونه برداری) انجام شد، نمونه به آزمایشگاه آسیب شناسی فرستاده میشود تا متخصص آسیب شناسی (پاتولوژیست) نمونه را زیر میکروسکوپ بررسی و درجه تومور را مشخص کند. درجه بندی تومور مغزی یک سیستم طبقه بندی است که ویژگیهای سلولی تومورهای مغزی را توصیف میکند و احتمال رشد و انتشار آنها را مشخص میکند. تومورهای مغزی بدخیم به دو درجه 3 و 4 تقسیم میشوند، که این درجهها نشاندهنده سطح خطر و سرعت رشد تومورها هستند.
تومور مغزی درجه 3
- بدخیم (سرطانی).
- تولیدکننده فعال سلولهای غیرعادی.
- گسترش تومور در نواحی سالم و مجاور مغز
- غیرعادی به نظر رسیدن سلولها زیر میکروسکوپ.
- احتمال بازگشت تومور وجود دارد، و تومور بازگشتپذیر عموما از درجه بالاتری است.
تومور مغزی درجه 4
- بدخیم.
- تهاجمیترین نوع تومور.
- رشد سریع.
- تومور با آسانی در نواحی عادی و مجاور مغز گسترش مییابد.
- تولیدکننده فعال سلولهای غیرعادی.
- سلولها زیر میکروسکوپ بسیار غیرعادی به نظر میآیند.
- تومور رگهای خونی جدیدی را برای ایجاد رشد سریع تشکیل میدهد.
- ناحیههایی از سلولهای مرده در مرکز تومور تشکیل میشود ـ به این فرآیند نکروز میگویند.
انواع تومورهای مغزی بدخیم
تومورهای مغزی بدخیم انواع فراوانی دارند که در ادامه به آنها میپردازیم.
کوردوما
کوردوما یک نوع نادر از سرطان استخوانی است که عمدتا در قاعده جمجمه یا کمر یافت میشود. کمتر از 1٪ تومورهای مغزی اولیه به این نوع تشخیص داده میشوند. این نوع تومور ممکن است به استخوانهای مجاور حمله کرده و به بافت عصبی اطراف فشار بیاورد. با وجود آهستگی در سرعت رشد و ظاهر خوشخیم، کوردوما ممکن است با توجه به احتمال عود و پخش در مناطق دیگر به شکلی شبیه به تومورهای بدخیم رفتار کند. این نوع سرطان عموماً تهاجمی است، اگرچه پیشرفت آن تا حدی غیرقابل پیشبینی و متغیر است.
کندروسارکوما
کندروسارکوما، یک نوع بدخیم از سرطان استخوانی است که عمدتاً غضروف را تحت تأثیر قرار میدهد. این نوع سرطان معمولا در افراد 50 تا 70 ساله تشکیل میشود. تومور کندروسارکوما ممکن است از سلولهای استخوان ران، بازو، لگن، زانو و ستون فقرات شروع شود. همچنین، منشأ تومور کندروسارکوما ممکن است استخوانهای صورت یا قاعده جمجمه باشد. برخی از این انواع سرطان ممکن است تهاجمی باشند.
مدولوبلاستوما
مدولوبلاستوما شایعترین نوع تومور مغزی بدخیم در کودکان است که معمولاً در کودکان 5 تا 9 سال مشاهده میشود و به ندرت در بزرگسالان بالای 30 سال یافت میشود. مدولوبلاستوم در مخچه ایجاد میشود. (مخچه بخشی از مغز است که در قاعده جمجمه قرار دارد.) مدولوبلاستوم انواع مختلفی دارد و میزان تهاجمی بودنش به جهشهای خاص سلولهای تومور بستگی دارد.
نوروبلاستوم بویایی
نوروبلاستوم بویایی یا استزیونوروبلاستوما، یک نوع تومور نادر و بدخیم است که در ناحیه بینی شکل میگیرد. احتمالاً این تومور از عصب بویایی ناشی میشود که وظیفه انتقال تحریکات مربوط به بوها از بینی به مغز را بر عهده دارد. بیماران مبتلا به نوروبلاستوم بویایی معمولاً با مشکلات خوندماغی مواجه هستند، قدرت بویاییشان را از دست میدهند و ممکن است با مشکلات تنفسی از طریق سوراخهای بینی مواجه شوند.
لنفوم
لنفوم نوعی تومور است که در بخشی از سیستم ایمنی بدن، موسوم به سیستم لنفاوی تشکیل میشود. لنفوم میتواند از دیگر بخشهای بدن به مغز متاستاز بدهد یا از ابتدا در مغز تشکیل شود که به آن لنفوم های اولیه سیستم عصبی مرکزی میگویند. ممکن است توصیه شود که جراحی برای تأیید نوع تومور از طریق نمونهبرداری انجام شود، البته لنفومهای اولیه سیستم عصبی مرکزی عموماً با شیمیدرمانی و پرتودرمانی درمان میشود.
گلیوسارکوم
گلیوسارکوم، یک نوع نادر از گلیومای آمیخته با بافتهای نگهدارنده دیگر است که ممکن است در ناحیههای مختلف از بدن پخش شود. این تومور به طور معمول تهاجمی بوده و معمولا در برابر درمان مقاوم است.
رابدومیوسارکوم
رابدومیوسارکوم، یک نوع نادر از سرطان بافت نرم است که از عضلات آغاز میشود. این تومور، اغلب در مناطقی مانند سر و گردن و قاعده جمجمه یافت میشود، اگرچه میتواند در نقاط دیگری از بدن مانند بازو و پا نیز رخ دهد. بیشتر کودکان در معرض ابتلا به این تومور قرار دارند. رابدومیوسارکوم ممکن است مشکلاتی را در چشمها یا صورت ایجاد کند، و ابتلا به برخی بیماریهای ارثی مانند نوروفیبروماتوز نوع ۱ (NF۱) خطر ابتلا به این تومور را افزایش میدهد.
سرطان سینوس پارانازال
سرطان سینوس پارانازال در بافتهای پوششدهنده فضاهای میانتهی در استخوانهای دور بینی مشاهده میشود. این تومور بدخیم قاعده جمجمه در ابتدا در سینوسهای ماگزیلاری (استخوان گونه زیر چشم) و سینوسهای اتموئید ایجاد میشود. انواع مختلفی از سرطان سینوسهای پارانازال وجود دارند و برای درمان این نوع سرطان ترکیبی از جراحی، پرتودرمانی و شیمیدرمانی به کار برده میشود.
تومور آتیپیکال تراتوئید/ رابدوئید (AT/RT)
AT/RT نوع نادری از تومور جنینی سیستم عصبی مرکزی است که عموماً کودکان شش سال به پایین را درگیر میکند، رشد سریعی دارد و نرخ بقای آن حتی در صورت انجام دادن جراحی تهاجمی، رادیوتراپی و شیمی درمانی پایین است.
دلایل تومور مغزی بدخیم
پزشکان تصور میکنند تومورهای مغزی زمانی تشکیل میشوند که ژنهای خاص روی کروموزومهای سلول آسیب ببینند و دیگر عملکرد عادی نداشته باشند. این ژنها در حالت عادی نرخ تقسیم سلولی (اگر سلول تقسیمپذیر باشد) را تنظیم میکنند و ژنهای اصلاحکنندۀ نقصهای ژنهای دیگر و ژنهایی را ترمیم میکنند که اگر آسیبدیدگیشان ترمیم نشود، انتظار میرود موجب شروع فرایند خودتخریبی سلولها شوند. برخی نوزادان بهطور مادرزادی با نقصهای جزئی در یک یا چند عدد از این ژنها به دنیا میآیند و سپس عاملهای محیطی موجب آسیبدیدگی بیشتر میشوند. در موارد دیگر آسیب محیطی وارد بر این ژنها تنها دلیل تشکیل شدن تومورهای مغزی است. مشخص نیست که چرا فقط تعدادی از میان افراد ساکن در یک محیط دچار تومور مغزی میشوند و بقیه درگیر این عارضه خطرناک نمیشوند.
وقتی سلول به سرعت تقسیم و تکثیر میشود و سازوکارهای داخلی و مسئول بررسی رشد سلول آسیب میبیند، سلول رشد میکند و در نهایت به تومور تبدیل میشود. دیگر خط دفاعی بدن، سیستم ایمنی است که در حالت ایدهآل سلولهای غیرعادی را شناسایی میکند و از بین میبرد. ممکن است تومورها موادی را تولید کنند که اجازه ندهند سیستم ایمنی سلولهای غیرعادی تومور را شناسایی کند و در نهایت تومور بر تمام مانعهای داخلی و خارجی رشدش غلبه میکند.
توموری که رشدش سریع است، مواد مغذی و اکسیژنی که خونرسانی موضعی معمول مرتبط با بافتهای عادی میتواند تأمین کند، برایش کافی نیست. تومورها میتوانند موادی موسوم به فاکتورهای رگزایی را تولید کنند که موجب رشد رگهای خونی میشوند. رگهای رشدکردۀ جدید مواد مغذی بیشتری را به تومور میرسانند و در نهایت تومور به این رگهای جدید وابسته میشود. پژوهشهایی در این زمینه در حال انجام است، اگرچه برای تبدیل این دانش به درمانهای بالقوه باید تحقیقات گستردهتری انجام شود.
علائم تومورهای مغزی بدخیم
علائم تومور مغزی به محل قرارگیری تومور بستگی دارد؛ بااینحال انواع مختلف تومور مغزی معمولاً علائم زیر را ایجاد میکند:
- سردردهایی که صبحها شدیدتر است یا بیمار را از خواب شبانه بیدار میکند.
- تشنج یا حرکات غیرارادی.
- مشکل در فکر کردن، حرف زدن یا بیان.
- تغییرات شخصیتی.
- ضعیف یا فلج شدن یک بخش یا یک سمت از بدن.
- از دست دادن تعادل یا سرگیجه.
- تغییرات بینایی.
- تغییرات شنوایی.
- گزگز یا بیحسی صورت.
- حالت تهوع یا استفراغ.
- اختلال در بلع.
- گیجی و گمگشتگی.
تشخیص تومورهای مغزی بدخیم
به کمک تکنیکهای تصویربرداری پیشرفته میتوان محل دقیق تومور مغزی را مشخص کرد. ابزار تشخیصی شامل توموگرافی رایانهای (CT یا CAT اسکن) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) میشود. جراح با توجه به توالیهای MRI میتواند عمل برداشتن تومور را با در نظر گرفتن موقعیت گذرگاههای عصبی عادی مغز طراحی کند. همچنین از MRI حین جراحی برای هدایت عمل نمونهبرداری از بافت و برداشتن تومور استفاده میشود. اسپکتروسکوپی تشدید مغناطیسی (MRS) برای بررسی نیمرخ شیمیایی تومور و تعیین ماهیت ضایعه دیدهشده در MRI به کار برده میشود. توموگرافی گسیل پوزیترون (اسکن PET) برای تشخیص عود تومور مغزی مفید است.
گاهی اوقات نمونهبرداری تنها راه برای تشخیص قطعی تومور مغزی است. جراح مغز و اعصاب نمونهبرداری را انجام میدهد و متخصص آسیبشناسی تشخیص نهایی را اعلام میکند و خوشخیم یا بدخیم بودن تومور و درجه آن را تعیین میکند.
درمان تومورهای مغزی بدخیم
تومورهای مغزی، چه اولیه یا متاستاتیک، چه خوشخیم یا بدخیم، معمولاً به روش جراحی، پرتودرمانی و یا شیمیدرمانی درمان میشوند. یکی از این روشها یا ترکیبهای مختلفی از آنها به کار برده میشود. اگرچه پرتودرمانی و شیمیدرمانی عموماً برای تومورهای بدخیم، باقیمانده یا عودکننده انجام میشود، تصمیم درباره روش درمان به مورد خاص هر بیمار و عاملهای متعدد بستگی دارد. هر یک از روشهای درمان تومور مغزی با عوارض جانبی و خطرات احتمالی خاص خود همراه است.
جراحی
این اصل عموما قابل قبول است که انجام جراحی برای برداشتن کامل یا تقریبا کامل تومور مغزی برای بیمار مفید است. چالش جراح مغز و اعصاب این است که بیشترین مقدار ممکن از تومور را بردارد، بدون آنکه به بافتهای مغزی مهم برای عملکرد عصبشناختی بیمار، از قبیل توانایی حرف زدن، راه رفتن و …، آسیب بزند. عمل قدیمی به این شکل انجام میشد که جراح مغز و اعصاب جمجمه را از طریق عمل جمجمهبری (کرانیوتومی) باز میکرد تا به تومور دسترسی پیدا کند و بیشترین مقدار ممکن از تومور را بردارد. جراح درن (EVD) را در حفرههای محل تجمع مایعات مغزی باقی میگذارد تا مایعات عادی مغز در دوران نقاهت پس از جراحی از راه درن تخلیه شوند.
عمل متداول دیگری که گاهی قبل از کرانیوتومی انجام میشود، عمل بیوپسی استریوتاکتیک است. پزشکان به کمک این عمل کوچکتر میتوانند نمونهبرداری از بافت را برای تشخیص دقیق انجام دهند. معمولاً فریمی دور سر بیمار بسته میشود، اسکن انجام میشود و سپس بیمار به اتاق عمل برده میشود. جراح سوراخ کوچکی را در جمجمه ایجاد میکند تا به ناحیه غیرعادی دسترسی پیدا کند. بعضی بیمارستانها با توجه به محل ضایعه، همین عمل را بدون استفاده از فریم انجام میدهند. نمونه کوچکی برای بررسی زیر میکروسکوپ برداشته میشود.
دستگاههای رایانهای به نام «سیستمهای نویگیشن جراحی» در اوایل دهه 1990 ابداع شدند. این دستگاهها از طریق هدایت، مکانیابی و جهتیابی تومور به جراح مغز و اعصاب کمک میکنند. این اطلاعات خطرهای عمل را کاهش و میزان برداشتن تومور را افزایش میدهد. سیستمهای نویگیشن جراحی در بسیاری از موارد برداشتن تومورهایی را با میزان قابل قبولی از خطر ممکن میسازند که خارج کردنشان در گذشته امکانپذیر نبود. از بعضی از این دستگاهها میتوان برای نمونهبرداری استفاده کرد، بدون آنکه متصل کردن فریم به جمجمه ضروری باشد. یکی از محدودیتهای دستگاههای نویگیشن این است که اسکن (CT یا MRI) باید پیش از جراحی انجام شود تا دستگاه بتواند جراح را هدایت کند. بنابراین دستگاه نمیتواند حرکات مغزیای را در نظر بگیرد که ممکن است حین عمل رخ بدهد. محققان در حال ابداع تکنیکهایی برای استفاده از سونوگرافی و انجام جراحی در اسکنرهای MRI هستند تا در بهروزرسانی دادههای سیستم نویگیشن در زمان جراحی به جراحان کمک کنند.
برخی نگاشت زبانی حین جراحی را تکنیک فوقالعاده مهمی برای بیمارانی میدانند که تومور مغزیشان، برای مثال گلیومای بزرگ نیمکره غالب، بر عملکرد زبانیشان اثر گذاشته است. این عمل روی بیمار هوشیار انجام میشود و آناتومی عملکرد زبانی حین عمل نقشهبرداری میشود. سپس پزشک تعیین میکند که برداشتن کدام بخشهای تومور ایمن است و خطری را ایجاد نمیکند. مطالعات جدید نشان داده است که میتوان از نگاشت زبانی قشری به عنوان مکملی ایمن و کارآمد برای بهینهسازی عمل برداشتن گلیوم، ضمن حفظ ناحیههای زبانی اساسی استفاده کرد.
شنتگذاری بطنی ـ صفاقی برای برخی بیماران مبتلا به سرطان مغز ضروری است. در مغز و ستون فقرات تمام انسانها مایع مغزی ـ نخاعی (CSF) وجود دارد که همواره به آهستگی در گردش است. اگر این جریان مسدود شود، ساکهای حاوی مایع (بطنها) بزرگ میشوند، در نتیجه فشار درون مغز افزایش مییابد و عارضهای به نام هیدروسفالی بروز مییابد. هیدروسفالی در صورت درمان نشدن به مغز آسیب میزند و حتی بیمار را به کام مرگ میکشاند. ممکن است جراح مغز و اعصاب تصمیم بگیرد از شنت مغزی برای منحرف کردن مایع نخاعی و دور کردنش از مغز استفاده کند تا بهاینترتیب فشار درون مغز کمتر شود. حفره بدنی که جریان CSF معمولاً به سمتش منحرف میشود، معمولاً حفره صفاقی است. (حفره صفاقی به ناحیه دور اندامهای شکمی میگویند.) شانت مغز معمولاً دائمی است. اگر شانت مسدود شود، علائمی مشابه علائم عارضه اصلی هیدروسفالی بروز مییابد که میتواند شامل سردرد، استفراغ، مشکلات بینایی و یا گیجی یا لتارژی (بیحالی و کاهش سطح هوشیاری) باشد. ونتریکولوستومی آندوسکوپی بطن سوم روش دیگری است که برای کنترل انسداد گذرگاههای مایع مغزی به کار برده میشود؛ مایع مغزی به کمک این روش بدون نیاز به شانت از انسداد دور میشود.
پرتودرمانی
رادیوتراپی از پرتوهای ایکس پرتوان برای کشتن سلولهای سرطانی و سلولهای مغزی غیرعادی و کوچک کردن تومور استفاده میکند. اگر جراحی مؤثر تومور ممکن نباشد، میتوان رادیوتراپی را برای درمان تومور مغزی انجام داد.
رادیوتراپی با پرتوی خارجی استاندارد
در پرتودرمانی خارجی از انواع پرتوهای تابشی برای پوشش همدیس تومور و محدود کردن دوز تابش بر روی ساختارهای عادی پیرامونی استفاده میشود. روشهای انتقال مدرن خطر آسیبهای بلندمدت ناشی از پرتودرمانی را به شدت کاهش میدهند. از تکنیکهای جدیدتر تحویل علاوه بر رادیوتراپی کانفورمال سهبعدی (3DCRT) میتوان به رادیوتراپی با شدت تعدیلشده (IMRT) اشاره کرد.
درمان با پرتوی پروتون
در این روش از تشعشع خاصی استفاده میشود و پروتونها که نوعی تابش رادیواکتیو هستند به طور هدفمند به سمت تومور هدایت میشوند. مزیت درمان با پروتون این است که مقدار کمتری از بافت دور تومور آسیب میبیند.
رادیوسرجری استریوتاکتیک (مانند گاما نایف، نووالیس و سایبرنایف)
تکنیک رادیوسرجری تشعشع حامل تعداد فراوانی از پرتوهای مختلف را بر روی بافت هدف متمرکز میکند. این روش معمولاً آسیب کمتری به بافتهای مجاور تومور میزند.
در حال حاضر هیچ دادهای در دست نیست که یک سیستم تحویل را از نظر نتایج بالینی برتر از دیگری معرفی کند و هر روش مزایا و معایب خاص خود را دارد.
شیمیدرمانی
شیمی درمانی عموماً درمان مؤثری برای تومورهای خاص کودکان، لنفومها و الیگودندروگلیوما به شمار میآید. اگرچه ثابت شده است که شیمی درمانی بقای کلی بیماران مبتلا به بدخیمترین تومورهای مغزی اولیه را بهبود میدهد، فقط حدود بیست درصد بیماران از این نتیجه برخوردار میشوند و پزشکان پیش از شروع درمان نمیتوانند با قطعیت پیشبینی کنند که شیمیدرمانی برای کدام بیماران مفید خواهد بود. بنابراین برخی پزشکان با توجه به عوارض شیمیدرمانی (زخم ریه، سرکوب سیستم ایمنی، حالت تهوع و …) تصمیم میگیرند که از شیمیدرمانی استفاده نکنند.
شیمیدرمانی آسیبی سلولی را ایجاد میکند که بافت عادی سالم بهتر از بافت تومور میتواند آن را ترمیم کند و به این طریق به درمان تومور مغزی کمک میکند. مقاومت در برابر شیمیدرمانی به معنای زنده ماندن بافت توموری است که نمیتواند به دارو واکنش نشان دهد یا به معنای ناتوانی دارو در وارد شدن از جریان خون به مغز است. مانع خاصی به نام سد خونی ـ مغزی بین جریان خون و بافت مغز وجود دارد. تعدادی از پژوهشگران سعی کردهاند اثر شیمیدرمانی را از طریق شکستن این مانع یا تزریق دارو در تومور یا مغز افزایش دهند. دسته دیگری از داروها وجود دارند که هدفشان کشتن سلولهای تومور نیست، بلکه آنها از رشد تومور جلوگیری میکنند. در بعضی موارد از تعدیلکنندههای رشد برای متوقف کردن رشد تومورهای مقاوم در برابر درمانهای دیگر استفاده شده است؛ برای مثال داروی تاموکسیفن برای درمان سرطان سینه به کار برده شده است.
گرمادرمانی بینابینی القاشده توسط لیزر (LITT)
ابلیشن گرمایی با لیزر تکنیک جدیدتری است که بعضی مراکز از آن برای درمان تومورهای کوچکتر، بهویژه در ناحیههایی استفاده میکنند که دسترسی به آنها با استفاده از عملهای جراحی باز قبلی دشوار است. جراح مغز و اعصاب کاتتر ظریفی را در ضایعه قرار میدهد، احتمالاً نمونهبرداری را کامل میکند و سپس لیزر را برای ابلیشن حرارتی ضایعه به کار میبرد. فقط مدت کوتاهی است که از این تکنیک برای درمان تومورهای مغزی بهره گرفته میشود، بنابراین اثربخشی بلندمدت این روش هنوز بهطور قطعی مشخص نشده است.
پرسشهای متداول
بیماران دچار تومور مغزی بدخیم چقدر زنده میمانند؟
بقای انواع تومورهای مغزی بدخیم یا سرطانی به شرح زیر است:
- بقای چهل بیمار از هر صد بیمار (40%) پس از یک سال یا بیشتر.
- بقای ده بیمار از هر صد بیمار (بیش از 10%) پس از پنج سال یا بیشتر.
تومور مغزی بدخیم کشنده است؟
نرخ بقای پنجساله جهانی برای بیماران مبتلا به سرطان مغز یا تومور دستگاه عصبی مرکزی تقریباً 36% است. نرخ بقای دهساله تقریباً 31% است. سن عامل مهمی در نرخ بقای عمومی پس از تشخیص دادن سرطان مغز یا تومور دستگاه عصبی مرکزی به شمار میآید. نرخ بقای پنجساله بیماران کمتر از 15 سال تقریباً 75% است.
تومور مغزی بدخیم قابل درمان است؟
قابل درمان بودن تومور به عاملهایی مانند محل قرارگیری تومور در مغز، اندازه و درجه تومور بستگی دارد. اگر تومور سریع تشخیص داده شود، گاهی میتوان آن را درمان کرد، اما تومور مغزی غالباً عود میکند و گاهی خارج کردنش ممکن نیست.
شایعترین نوع تومور مغزی بدخیم کدام است؟
گلیوما شایعترین نوع تومور مغزی بزرگسالان است، درحدی که 78 درصد تومورهای مغزی بدخیم از نوع گلیوماست. گلیوما در سلولهای نگهدارنده مغز، موسوم به گلیا ایجاد میشود. این سلولها به آستروسیتها، سلولهای اپندیمال و سلولهای الیگودندروگلیال (یا الیگو) تقسیمبندی میشوند.
بهبود کامل پس از درمان تومور مغزی بدخیم ممکن است؟
برخی بیماران ظرف چند هفته یا چند ماه بهطور کامل بهبود مییابند، اما بقیه مجبور میشوند روشهایی را برای تطبیق دادن خود با تغییرات دائمی ایجادشده در زندگیشان یاد بگیرند، برای مثال بیمار نمیتواند کار کند یا تمام فعالیتها را مانند گذشته انجام بدهد.
مرگبارترین تومور مغزی کدام است؟
گلیوبلاستوم تهاجمیترین نوع سرطان مغز است که متأسفانه در زمان تشخیص پیشرفته است. گلیوبلاستوم در حال حاضر درمانی ندارد، به این معنی که هیچ راهی برای ریشهکن کردن تمام سلولهای سرطانی وجود ندارد.
تومور مغزی بدخیم در چه سنی ایجاد میشود؟
93% تومورهای مغزی و سیستم عصبی مرکزی اولیه در افراد بالای 20 سال تشخیص داده میشود، این عارضه بالاترین درصد شیوع را در میان سالمندان بالای 85 سال دارد. متوسط سن تشخیص 57 سال است. مننژیوما شایعترین نوع تومور مغزی در بزرگسالان است، در حدی که از هر سه تومور مغزی و نخاعی اولیه یک مورد از نوع مننژیوماست.
تومور مغزی بدخیم دردناک است؟
تومور مغزی بدخیم غالباً به صورت سردردهای سنگین و «از نوع فشاری» توصیف میشود، هرچند برخی بیماران دردی تیز یا «خنجری» را احساس میکنند. درد میتواند موضعی و متمرکز روی یک ناحیه خاص یا عمومی باشد. همچنین درد برخی بیماران در اثر سرفه، عطسه یا تقلا کردن شدیدتر میشود.
پس از جراحی تومور مغزی بدخیم میتوان زندگی پربار و کاملی داشت؟
برخی بیماران پس از جراحی مغز به خوبی بهبود مییابند، البته بهبود زمانبر است. عدهای نیز دچار مشکلاتی میشوند و با سختیهای بلندمدت دست و پنجه نرم میکنند. مشکلات بیماران پس از جراحی تومور مغز به ناحیهای بستگی دارد که تومور در آن قرار داشته است یا در صورت برداشتن بخشی از تومور، هنوز در آنجا قرار دارد.
