آستروسیتوما، نوعی سرطان است که میتواند در مغز یا نخاع ایجاد شود. آستروسیتوما در سلول‌هایی آغاز میشود که آستروسیت نام دارند و از سلول‌های عصبی محافظت می‌کنند. علائم و نشانه‌های آستروسیتوما به مکان تومور بستگی دارد. آستروسیتومایی که در مغز تشکیل میشود میتواند باعث تشنج ، سردرد و تهوع شود. آستروسیتومایی که در نخاع ایجاد میشود، میتواند باعث ضعف و عدم توانایی در ناحیه‌ای شود که تحت تأثیر تومور در حال رشد قرار دارد.
آستروسیتوما میتواند یک تومور با رشد آهسته بوده یا سرطانی پیشرونده باشد که سریعاً رشد می‌کند. میزان پیشرفت (گرید) آستروسیتوما در شما، اقدامات پیش آگهی و گزینه‌های درمانی را تعیین می‌کند.
[shortcode-variables slug=”alert”]
تومورهای آستروسیتوما از تومور های برگشت پذیر مغز و نخاع هستند که درجات و انواع مختلفی دارند. این نوع تومور ها میتوانند سرطانی و یا غیر سرطانی باشند.بهترین و اولین مرحله برای این نوع تومورها،جراحی است. بدین صورت که تومور به طور کامل برداشته میشود و یا اینکه بخشی از تومور برداشته شده و سپس سایر درمان ها از جمله شیمی درمانی و یا رادیوتراپی آغاز میشود. دکتر مرادی به عنوان جراح متخصص مغز و اعصاب میتواند با تبحری که دارد در جراحی و خارج کردن تومور آستروسیتوما به بیماران کمک کند. برای دریافت مشاوره و یا مراجعه حضوری با شماره های [shortcode-variables slug=”number”] تماس حاصل فرمایید.
[shortcode-variables slug=”alert1″]
آستروسیتومای نخاعی
آستروسیتومای نخاعی، دومین تومور شایع نخاعی بوده و 40% از تومورهای مغز استخوان را نشان می‌دهد. این بیماری، 60% از تومورهای مغز استخوان اطفال را تشکیل داده و این بیماری را به شایع‌ترین تومور نخاعی در کودکان تبدیل می‌کند.
گریدها و انواع
مانند دیگر تومورها، آستروسیتوما نیز بر اساس میزان ظاهر غیر طبیعی سلول‌ها و سرعت رشد آنها، گریدی بین 1 تا 4 دارد. بیشتر آستروسیتوماها در بزرگسالان دارای گریدهای بالا می‌باشند، به این معنی که سلول‌ها ظاهری غیر طبیعی داشته و به سرعت رشد می‌کنند.
انواع مختلفی از آستروسیتوما وجود دارد:
- آستروسیتومای آناپلاستیک نادر است. این بیماری، یک سرطان درجه سه است که به سرعت رشد کرده و به بافت مجاور منتشر میشود. برداشتن کامل این تومور به دلیل انگشت‌های مانند شاخک آن، که در بافت مغزی مجاور رشد می‌کند دشوار است.
- گیلوبلاستوم که همچنین به نام آستروسیتومای گرید 4 شناخته می‌شوند. نزدیک به 60 تا 75% از آستروسیتوماها، گیلوبلاستوم هستند.
این تومورها بسیار سریع رشد کرده و درمان آنها دشوار است چرا که معمولاً ترکیبی از انواع مختلفی از سلول‌های سرطانی می‌باشند.
- آستروسیتومای منتشر شده میتواند در بافت مجاور رشد کند اما سرعت رشد آنها پایین است. این نوع که همچنین به نام آستروسیتومای گرید 2 یا گرید پایین نامیده میشود، میتواند به صورت تومورهایی با گرید بالاتر عود کند.
- تومورهای آستروسیتیک پینال میتوانند هر گریدی داشته باشند. این تومورها در اطراف غده‌ی کاجی تشکیل می‌شوند. این ارگان کوچک در مغز، ملاتونین را ایجاد می‌کند که به کنترل خوابیدن و بیدار شدن کمک می‌نماید.
- گلیومای ساقه‌ی مغز در بزرگسالان نادر است. این بیماری معمولاً اتفاق نمی‌افتد اما گاهی اوقات گلیوما میتواند در ساقه‌ی مغز، قسمتی که به نخاع متصل است، تشکیل شود.
آیا آستروسیتوما علت ژنتیکی دارد؟
علت اصلی بیشتر آستروسیتوم‌ها هنوز شناخته نشده است. اما محققان فرضیاتی را مطرح کرده‌اند که عوامل غیرطبیعی ژنتیکی، ایمنولوژیکی، عوامل محیطی (مانند تابش فرابنفش، مواد شیمیایی خاص، تابش یونیزه)، رژیم غذایی، استرس و سایر عوامل ممکن است به عنوان عوامل همکاری در ایجاد انواع مختلف سرطان نقش داشته باشند. محققان در حال انجام تحقیقات پایه‌ای مداوم هستند تا بیشتر درباره فاکتورهایی که به بروز سرطان منجر می‌شوند، بدانند. این تحقیقات در تلاشند تا مکانیسم‌های پشت سرطان‌زایی را واضح کرده و موجباتی را برای پیشگیری و درمان بیماری فراهم کنند.
آستروسیتوما با فرکانس بیشتر همراه با اختلالات ژنتیکی معینی شامل سندروم تورکات، نوروفیبروماتوز نوع یک، اسکلروز توبروز، بیماری اولیر و سندروم لی- فرامنی دیده میشود.
علائم و نشانه‌ها
علائم نورولوژیک ناشی از رشد آستروسیتوما در درجه‌ی اول به مکان و گستردگی رشد تومور در CNS (سیستم عصبی مرکزی) بستگی دارد اما ممکن است شامل هر کدام از موارد زیر باشد:
- وضعیت تغییر یافته‌ی ذهن
- اختلال شناختی
- سردرد
- تهوع و استفراغ
- اختلالات بینایی
- نقص حرکتی
- تشنج
- آنومالی‌های حسی
- آتاکسی
آستروسیتومای نخاع یا ساقه‌ی مغز شیوع کمتری دارد و بسته به مکان تومور به صورت نقص‌های حرکتی،حسی یا عصب جمجمه وجود دارد. در معاینه‌ی فیزیکی، بیماران ممکن است علائمی از ICP کاهش یافته یا علائم محلی یا جانبی بودن مغز مانند موارد زیر را نشان دهند:
- فلج عصب جمجمه
- هميپريسيس
- سطوح حسی
- تغییر رفلکس‌های عمیق تاندون (DTRs)
- رفلکس‌های پاتولوژیک (برای مثال، نشانه‌ی هافمن، نشانه‌ی بابینسکی)
تشخیص آستروسیتوما
هیچ بررسی آزمایشگاهی برای آستروسیتوما تشخیصی محسوب نمی‌شود، اما مطالعات پایه‌ای آزمایشگاهی زیر میتوانند برای نظارت عمومی متابولیک و ارزیابی پیش از عمل جراحی، مورد استفاده قرار گیرند:
- پروفایل متابولیک پایه
- CBC
- زمان پروترومبین (PT)
- زمان ترومبوپلاستین جزئی فعال شده (aPTT)
ام آر آی
- ام آر آی به عنوان معیار مطالعه‌ی استاندارد تصویربرداری در نظر گرفته میشود.
- آستروسیتوما معمولاً در تصویرهای با وزن T1 ایزواینتنس و در تصویرهای با وزن T2 هایپراینتنس است.
- در حالی آستروسیتوماهای با گرید پایین ندرتاً در ام آر آی زیاد می‌شوند، بیشتر آستروسیتوماهای آناپلاستیک با عوامل کنتراست پارامغناطیس افزایش می‌یابند.
- احتمال وجود بیماری متاستاتیک باید در مواردی مورد بررسی قرار گیرد که یک توده‌ی افزایشی مبتنی بر پوسته کشف شده است، بخصوص اگر چندین ضایعه شناسایی شده باشد.
- ام آر آی با وضوح بالا امروزه معمولاً برای فراهم کردن راهنمای تصویری در حین عمل جراحی، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سی تی اسکن
- سی تی اسکن میتواند در شرایط حاد یا زمانی که ام آر آی مورد مخالفت است، مفید باشد.
- در سی تی اسکن، آستروسیتومای با گرید پایین با تشخیص پایین، به صورت همگن، توده‌های با چگالی پایین بدون تقویت کنتراست ظاهر میشود، با این حال، تقویت خفیف، کلسیفیکاسیون و تغییرات کیستیک ممکن است به صورت زود هنگام در دوره‌ی بیماری آشکار شوند.
- تصویربرداری سیستمیک، که معمولاً شامل سی تی اسکن با تقویت کنتراست از قفسه‌ی سینه، پایین تنه و لگن است میتواند برای ارزیابی احتمال ضایعه‌ی اولیه‌ی متناوب تضمین شده باشد.
- آستروسیتومای آناپلاستیک ممکن است به صورت ضایعات با چگالی پایین در ضایعات ناهمگن و با مناطقی از چگالی بالا و پایین در همان ضایعه پدیدار شوند؛ برخلاف ضایعات با گرید پایین، در این مورد تقویت جزئی کنتراست شایع است.
آنژیوگرافی
- ممکن است برای رد ناهنجاری‌های عروقی و ارزیابی تأمین خون تومور استفاده شود.
- یک الگوی نرمال آنژیوگرافیک یا الگویی که با توده‌ی avascular سازگار است که رگ‌های نرمال را جابجا می‌کند، معمولاً با هر دوی ضایعات گرید پایین و گرید بالا دیده میشود.
- در موارد نادری، یک سرخی تومور ممکن است با ضایعات با گرید بالا دیده شود.
اسکن‌های رادیونوکلئید
- PET، SPECT یا تصویربرداری بر اساس تکنسیوم میتوانند به مطالعه‌ی متابولیسم تومور و عملکرد مغز اجازه دهند.
- PET و SPECT ممکن است برای تشخیص یک تومور جامد از ادم، برای تمایز عود تومور از نکروز رادیویی و برای مکان‌یابی ساختارها مورد استفاده قرار بگیرند.
- فعالیت متابولیک یک ضایعه میتواند برای تعیین گرید تومور استفاده شود، ضایعات هایپرمتابولیک معمولاً به تومورهای با گرید بالاتر مرتبط می‌باشند.
بررسی‌های دیگر
- EEG ممکن است برای ارزیابی و نظارت بر فعالیت epileptiform استفاده شود.
- ECG و رادیوگرافی قفسه‌ی سینه برای ارزیابی ریسک عمل کاربرد دارند.
- مطالعات CSF میتوانند برای رد کردن تشخیص‌های دیگر (برای مثال متاستاز، لنفوم، medulloblastoma) استفاده شوند.
جمعیت متأثر
آستروسیتومای با گرید 1 غالباً در کودکان و نوجوانان اتفاق می‌افتد و مسئول ایجاد 2% از تومورهای مغزی می‌باشد. آستروسیتومای با گرید 2 غالباً در بزرگسالان بین 20 تا 60 سال رخ می‌دهد. آستروسیتومای گرید 3 غالباً در بزرگسالان دارای سن بین 30 تا 60 اتفاق می‌افتد، در مردان شایع‌تر است و مسئول ایجاد 4% از تومورهای مغزی می‌باشد. آستروسیتومای گرید 4 بیشتر در بزرگسالان دارای سن 50 و 80 رخ می‌دهد، در مردان شایع‌تر است و مسئول 23% از تومورهای مغزی مقدماتی می‌باشد.
اختلالات مرتبط
علائم اختلالات زیر میتواند شبیه به آستروسیتوما باشد. انجام مقایسات میتواند برای تشخیص افتراقی مفید باشد:
بیماری نورون حرکتی، گروهی از اختلالات عصبی عضلانی است که با انحطاط پیشرونده‌ی نورون‌های حرکتی مشخص میشود. نورون‌های حرکتی، سلول‌هایی هستند که حرکت و واکنش را کنترل می‌کنند. علائم بیماری‌های نورون حرکتی میتوانند شامل ضعف عضلانی، اسپاسم‌ها و رفلکس‌های اغراق‌آمیز باشند.
بیماری ام اس یک بیماری مزمن مغزی و نخاعی است. ام اس با ضایعات کوچکی به نام پلاک‌ها مشخص میشود که ممکن است به صورت رندوم در سراسر مغز و نخاع تشکیل شوند. این ضایعات شامل فضاهایی از میلین حل شده است، ماده‌ای چرب که پوششی را در اطراف سلول‌های عصبی (نورون‌ها) ایجاد کرده و ضربتهای عصبی را هدایت می‌کند. سلول‌های عصبی بزرگ و ستاره‌ای شکل (آستروسیت‌ها) در این ضایعات بیش از حد رشد کرده و سخت میشود و اسکارهایی را در مغز و نخاع ایجاد می‌کنند که اسکلروز نام دارند. تخریب پوشش میلین، علائم عصبی متعددی را ایجاد می‌کند که میتوانند شامل مشکلات بصری، نقص تکلم، حساسیت غیر طبیعی پوستی یا بی‌حسی، اختلالات راه رفتن و مشکلاتی در عملکرد مثانه و روده باشند.
انواع مختلفی از تومورهای مغزی وجود دارند. دسته‌بندی تومورهای مغزی بر اساس سلول‌هایی که تومور از آنها شروع شده است و احتمال انتشار آنها به بافت‌های دیگر، انجام می‌گیرد.
چطور میتوان تومور آستروسیتوما را کنترل کرد؟
درمان آستروسیتومای با گرید پایین یا آناپلاستیک به صورت یکنواختی استاندارد قابل قبولی ندارد. تصمیمات بهترین روش درمانی عموماً براساس یک رویکرد تیمی اتخاذ می‌شوند، که شامل ورودی‌های متخصصان مختلفی مانند جراح اعصاب، انکولوژیست پرتویی، انکولوژیست پزشکی و نورولوژیست می‌باشد. این تیم متخصصان در تشخیص، برنامه‌ریزی و اجرای بهترین درمان ممکن برای هر بیمار نقش مهمی را ایفا می‌کنند. آنها با توجه به مشخصات بیمار، مراحل بیماری، نوع سرطان و پاسخ بدن به درمان‌ها، تصمیمات مناسبی درباره روش‌های جراحی، رادیوتراپی، شیمی درمانی و سایر گزینه‌های درمانی می‌گیرند. هدف این تیم تلاش برای ارائه بهترین درمان است که بیشترین امکانات درمانی را به بیمار فراهم سازد.
معمولاً استروسیتومای آناپلاستیک از طریق یکی از موارد زیر درمان میشود:
- جراحی
- پرتو درمانی
- Adjuvant temozolomide
- برخی از پزشکان temozolomide همراه را اضافه می‌کنند.
- مزایای بقای کوچکی در کارموستین یاری کننده مشاهده شده است.
بحث درباره درمان آستروسیتومای با گرید پایین همچنان ادامه دارد و بسیاری از جنبه‌ها هنوز مبهم هستند. نقش برش ماکزیمال جراحی، زمان‌بندی درمان پرتودرمانی و نقش، زمان‌بندی و عوامل مناسب شیمی‌درمانی در درمان این بیماری، هنوز به طور کامل مشخص نیستند. تحقیقات و مطالعات بیشتر لازم است تا بهبود در روش‌ها و استراتژی‌های درمانی برای آستروسیتومای با گرید پایین دست یابیم. هدف از این تحقیقات، شناخت بهتر بر روی عوامل مؤثر در درمان و تعیین بهترین روش‌ها و زمان‌بندی درمانی است تا بتوان برای بیماران بهترین نتایج را به دست آورد.
درمان جراحی
- بیوپسی استریوتاکتیک یک روش ایمن و ساده برای انجام تشخیص بافتی است.
- برش تومور میتواند به صورت امن انجام شده و معمولاً با نیت ایجاد کمترین آسیب نورولوژیک ممکن در بیمار، انجام میشود.
- برش با جراحی، مزیت بقای بهبودیافته و تشخیص بافت‌شناسانه‌ی تومور به جای ارائه‌ی درمان را فراهم می‌کند.
- برش کامل یک آستروسیتوما معمولاً غیر ممکن است چرا که تومورها غالباً به نواحی فصیح مغز حمله کرده و باعث نفوذ توموری می‌شوند که تنها در مقیاس میکروسکوپیک قابل کشف است.
- انحراف CSF با تخلیه‌ی درون بطنی خارجی (EVD) یا شنت ventriculoperitoneal (VPS) ممکن است برای کاهش ICP مورد نیاز باشد.
درمان مطابق نشانه‌های بیماری
- بیماران مبتلا به آستروسیتوما و دارای سابقه‌ی تشنج باید درمان ضد انعقاد را همراه با مانیتورینگ غلظت داروی سرم دریافت کنند، معمولاً لوتیراستام (کپرا) استفاده میشود.
- استفاده‌ی پیشگیرانه از داروهای ضد انعقاد در بیماران آستروسیتومای بدون سابقه‌ی تشنج نیز گزارش شده است اما به صورت بحث‌برانگیز باقی مانده است.
- استفاده از کورتیکواستروئیدها، مانند دگزامتازون باعث بهبود سریع در بیشتر بیماران میشود، و دارای تأثیر ثانویه‌ی کاهش حجم تومور می‌باشد؛ بیمارانی که از کورتیکواستروئیدها استفاده می‌کنند، باید پیشگیری همزمان برای زخم‌های سیستم گوارش را دریافت کنند.
“کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است.”
