تومور پشت گوش، یک نمونه غیرسرطانی از زائده‌ای است که در ناحیه پشتی گوش شکل می‌گیرد و بر روی عصب جمجمه‌ای هشتم قرار می‌گیرد. این عصب مسئول ارتباط بین گوش داخلی و مغز است و دو بخش متمایز دارد. یکی از این بخش‌ها مربوط به انتقال صدا است و بخش دیگر، اطلاعات تعادلی را از گوش داخلی به مغز منتقل می‌کند. غده پشت گوش در طول سال‌ها تدریجاً شکل می‌گیرد. اگرچه به طور عملی برای مغز مشکل‌ساز نیست، اما ممکن است به مرور زمان و با افزایش حجم، فشاری روی مغز ایجاد کند. تومورهای بزرگتر ممکن است با فشار به عصب جمجمه‌ای مجاور که کنترل حرکات صورت و حساسیت آن را به عهده دارد، مشکلاتی ایجاد کنند. اگر تومور به اندازه‌ای بزرگ شود که فشاری بر ساقه مغز یا مخچه بیاندازد، می‌تواند زندگی‌تها را تهدید کند. اصولاً تومور بر روی شنوایی و تعادل تأثیرگذار است. روش‌های درمان شامل مشاوره پزشکی، درمان با پرتودرمانی و جراحی است. حدود ۵۰٪ از بیمارانی که تومورهای کوچک تا متوسطی با شنوایی خوب قبل از جراحی دارند، پس از جراحی همچنان توانایی شنوایی خود را حفظ می‌کنند. استفاده از وسایل کمک شنوایی می‌تواند در صورت از دست دادن شنوایی مفید مفید باشد. این مقاله شما را با علائم، علل، روش‌های درمان و پیشگیری از تومورهای پشت گوش آشنا می‌کند. باید به خاطر داشته باشید که هر زمان که قصد درمان تومور پشت گوش را دارید، باید به دنبال یک جراح اعصاب ماهر و متخصص بگردید که در مورد روش‌های درمان و کنترل عوارض آنها اطلاعات کافی داشته باشد. این کار باعث کاهش عوارض جانبی و بهبودی بهتر می‌شود.
انواع تومورهای پشت گوش
دو نوع تومور پشت گوش وجود دارد:
خود به خودی، تومور یک طرفه پشت گوش
این نوع تومورها فقط در یک سمت بدن 95% بیماران رشد می کنند و به صورت خودبه خودی (اتفاقی) و غیر ژنتیکی هستند. این نوع تومورهای یک طرفه پشت گوش ممکن است در هر سنی روی دهند. اما اغلب در سنین 30 تا 60 سالگی ایجاد می شوند.
ژنتیکی، تومور دوطرفه پشت گوش
تومور دو طرفه پشت گوش فقط در افرادی که اختلال ژنتیکی نوروفیبروماتوز نوع دو را دارند روی می دهد، این اختلال در کروموزوم 22 جهش یافته که روی ژن مسئول تولید سلول های شوآن است، ایجاد می گردد. این بیماران اغلب تومورهای دیگری همانند شوانوما (تومور غیرسرطانی) در سراسر بدن دارند و درمان این تومورها اغلب متفاوت از درمان تومورهای یک طرفه می باشد.
علائم تومور پشت گوش
از دست دادن شنوایی، سرگیجه، وزوز گوش و علائم دیگر غده پشت گوش ممکن است به علت مشکلات معمول دیگری رخ دهد و باید با یک پزشک برای تشخیص دقیق مشورت شود زیرا تومور پشت گوش اغلب روی عصب شنوایی و تعادلی رشد می کند. رایج ترین علائم این بیماری عبارتند از:
از دست دادن شنوایی در یک سمت
بیش از 90% افراد مبتلا به تومور پشت گوش تحت تأثیر ناشنوایی در یکی از گوش‌ها قرار می‌گیرند. این نوع کم شنوایی ممکن است باعث مشکل در شنیدن صدا در مکان‌های پرسروصدا و تشخیص مکان مبدأ صدا شود. اگر یک فرد تمایل دارد گوشی تلفن را به سمتی خاصی بچسباند یا در محیط‌های پرسروصدا قادر به دنبال کردن مکالمات نباشد، این می‌تواند نشانه‌های کم شنوایی باشد.
کم شنوایی معمولاً با گذر زمان بدتر می‌شود و ممکن است در نهایت به ناشنوایی کامل در یکی از گوش‌ها منجر شود. در برخی از بیماران (حدود 5٪ آنها)، ناشنوایی ناگهانی رخ می‌دهد. ناشنوایی می‌تواند کامل یا جزئی باشد و ممکن است بهبود خودبخودی نیز داشته باشد. ناشنوایی ناگهانی ممکن است در مرحله اول تشخیص تومور رخ دهد یا ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها بعد از تشخیص تومور ایجاد شود.
ناشنوایی ممکن است به دلیل فشار یا ورم تومور بر روی عصب شنوایی یا ترشح مواد سمی ایجاد شود. این ممکن است بر روی دامنه صداهای دریافتی و وضوح صدا تأثیر بگذارد. حتی اگر تومور رشد نکند، ممکن است هنوز ناشنوایی وجود داشته باشد. در بخش کوچکی از بیماران مبتلا به تومور پشت گوش، ناشنوایی ناشی از تومور قابل تشخیص نیست. حتی ممکن است فرد به وجود کم شنوایی ضعیف ناشی از تومور پشت گوش پی ببرد که این مسئله می‌تواند منجر به تأخیر در تشخیص گردد.
گرفتگی گوش
مبتلایان به تومور پشت گوش ممکن است حس گرفتگی گوش را داشته باشند، انگار آب داخل گوش است. این حس معمولا به علت از دست دادن شنوایی به خاطر تومور می باشد.
صدای گوش (وز وز گوش)
وزوز گوش علامت خیلی شایعی در تومور پشت گوش و بسیاری از بیماری های گوش داخلی می باشد. مبتلایان به تومور پشت گوش ممکن است صداهای بلندی در گوشی که پشت آن تومور است داشته باشند. در موارد دیگر، وز وز گوش ممکن است صدایی مانند خس خس، زنگ یا همهمه، مانند زمانی که صدفی را دم گوش می گذارید، داشته باشد. گرچه بیشتر بیماران مبتلا به غده پشت گوش صدای وز وز و کم شنوایی را در یک گوش دارند، برخی ممکن است فقط وزوز گوش را داشته باشند. وز وز می تواند موقتی یا دائم با تن صدای یکنواخت یا چندتایی باشد و می تواند آرام یا بسیار بلند شود.
مشکلات تعادلی و سرگیجه
از آنجایی که تومور پشت گوش از عصب حلزونی مسئول تعادل نشئت می گیرد، مشکل ثبات یا عدم تعادل ممکن است علائم اولیه تومور پشت گوش باشد. تقریبا نصف مبتلایان به تومور پشت گوش متوجه این علائم می شوند که اگر تومور رشد کند بدتر نیز می گردد. تومور بزرگ پشت گوش ممکن است بخشی از مخچه را تحت فشار قرار دهد و منجر به افتادن فرد گردد. بیماران معمولا به سمتی که تومور وجود دارد می افتند. سیستم تعادلی می تواند عدم تعادل را خنثی کند، بنابراین در نهایت تعادل ایجاد می گردد. سرگیجه واقعی (حس چرخیدن و کج شدن) معمولا مربوط به غده پشت گوش نمی باشد، اما گاهی اوقات می تواند به خاطر رشد تومور و خونریزی اتفاق بیافتد.
علائم دیگر غده پشت گوش
تومور پشت گوش ها می تواند روی بخش های مهم دیگر عصب گیجگاهی که نزدیک تومور هستند نیز تاثیر بگذارد.
بی حسی در صورت
بی حسی می تواند نتیجه فشار بر عصب سه قلو باشد. ممکن است بی حسی یا مور مور صورت در سمتی که غده پشت گوش وجود دارد پیش بیاید. مور مور (احساس سوزن سوزن شدن) ممکن است نزدیک گوشه های دهان یا روی گونه باشد. ممکن است درد یا قرمزی چشم به علت بی حسی چشم وجود داشته باشد که مانع پلک زدن می شود.
ضعف و تیک در صورت
ضعف و تیک می تواند نتیجه فشار تومور بر روی عصب صورت باشد که باعث ایجاد تیک (گرفتگی و پرش عضله) چشم، ابرو، پیشانی یا عضلات دهان گردد. در این مورد کمتر متوجه ضعف در صورت می شوید. ضعف صورت اغلب تا زمانی که تومورهای پشت گوش بسیار بزرگ نشوند رخ نمی دهد و در زمان تشخیص این امر بسیار نادر می باشد.
مشکلاتی در بلع
مشکلات در بلع می تواند نتیجه فشار تومور بر روی اعصاب دهم مغز و عصب زیر زبانی باشد. این اعصاب چندین جنبه مهم بلعیدن مانند حس گلو، حرکت تارهای صورتی و زبان را کنترل می کنند.
تغییر در ذائقه چشایی و تولید اشک
این مورد علامتی رایج نمی باشد اما باید توسط پزشک بررسی گردد. این عصب، چشایی و تولید اشک را کنترل می کند. فشار روی این عصب سبب خشکی چشم و حتی اشک ریزی غیر منتظره و همچنین تغییراتی در احساس چشایی می شود.
سردرد و فشار
همانطور که غده پشت گوش رشد می کند، روی پرده داخلی جمجمه(نرم شامه) فشار وارد می کند. نرم شامه رشته های حسی دارد که می توانند احساس فشار را منتقل کنند. این سردرد که به علت تومور پشت گوش می باشد می تواند دردناک یا آزار دهنده گردد و معمولا در یک سمت سر روی می دهد. درد ممکن است به گردن، بالا یا جلوی سر کشیده شود. این علائم می توانند ناشی از بیماری های معمولی دیگری مانند کلستئاتوم (رشد پوست در گوش میانی)، لابیرنتیت (آماس گوش درونی)، نوریت وستیبولار و بیماری منییر نیز باشد. اگر تعداد بیشتری از این علائم را دارید مخصوصا اگر رفع نشده و بدتر نیز می شوند، پزشک در مورد انجام آزمایشات بیشتر می تواند کمک کند.
تشخیص تومور پشت گوش
از آنجایی که این علائم شبیه دیگر بیماری های گوش میانی و داخلی است، ممکن است تشخیص سخت باشد. تشخیص معمولا با معاینه گوش، تست شنوایی و عکس برداری شروع می شود. بر اساس علائم، پزشک مشخص می کند که آیا به توموگرافی کامپیوتری (CT) و عکسبرداری مغناطیسی رزونانسی (MRI) احتیاج دارید یا خیر. MRI نسبت به CT در تشخیص تومور پشت گوش حساس تر می باشد. اگر پزشک حس کن که شما احتمالا تومور دارید، MRI را ترجیح می دهد. تشخیص زود هنگام موجب ایجاد شانس بهتر و درمان موفق تر می شود. تشخیص تومور پشت گوش شامل موارد زیر می شود:
تست شنوایی (شنوایی سنجی)
این تست برای عملکرد شنوایی است و کیفیت شنیدن صداها را می سنجد. معمولا اولین تست انجام شده برای تشخیص غده پشت گوش می باشد. پزشک از شما می خواهد یک هدفون روی گوش های خود بگذارید و به صداها و گفتگوها گوش دهید. هدفون متصل به دستگاه ثبت عکس العمل ها می باشد و عملکرد حس شنوایی را می سنجد. اگر غده ای پشت گوش خود داشته باشید، نمودار شنوایی موارد زیر را نشان می دهد.
میانگین افزایشی صدای خالص (PTA)
معیار سنجشی است که نشان می دهد که یک صدا قبل از شنیده شدن چه مقدار باید بلند باشد.
آستانه افزایشی دریافت گفتار (SRT)
این معیار سنجشی نشان می دهد که یک گفتار قبل از شنیده شدن چقدر باید بلند باشد. مشابه میانگین صدای خالص، هر چه سطح بالاتر باشد، شنوایی بدتر خواهد بود.
تمایز گفتاری کاهشی (SD)
این معیار سنجشی تعداد کلماتی که می توانید با یک گوش تشخیص دهید را می سنجد. هر چه سطح پایینتر باشد، شنوایی بدتر است.
عکسبرداری از سر
اگر در آزمایشات دیگر احتمال تومور پشت گوش نشان داده شد، MRI می تواند تشخیص را تایید کند. MRI با رنگ کانتراست می تواند به مشخص کردن تومور کمک کند. در صورت وجود تومور پشت گوش، این بافت رنگ کانتراست بیشتری نسبت به بافت طبیعی مغز جذب می کند و در اسکن به وضوح مشاهده می شود. MRI معمولا تومور متراکم را در کانال شنوایی داخلی نشان می دهد.
علل تومور پشت گوش
95% تومورهای ایجاد شده در پشت گوش بدون هیچ دلیلی به وجود می آیند. با این حال، افرادی که مبتلا به نوروفیبروماتوز نوع 2 (NF2) هستند، ممکن است از نظر ژنتیکی مستعد ایجاد تومور پشت گوش شوند. در میان مبتلایان به NF2، تومور پشت گوش معمولا در هر دو سمت ایجاد شده و علائم در هر دو گوش پدیدار می شوند. این بیماران 5% مبتلایان به غدد پشت گوش را شامل می شوند.
عوامل موثر در درمان غده پشت گوش
در مورد گزینه های درمانی مناسب، عواملی مانند اندازه تومور، سن بیمار، میزان رشد تومور و شدت علائم در انتخاب درمان موثر توسط پزشک موثر می باشد.
اندازه تومور پشت گوش
اندازه غده پشت گوش گاهی برای پزشک مهم است. تومورهای بزرگتر احتمال رشد بیشتری دارند و برداشتن تومور با جراحی پیشنهاد می شود. تومورهای کوچک که رشد و علائم مخربی ندارند احتمالا نیازی به درمان سریع نیز نخواهند داشت.
پزشک ممکن است از معیارهای متفاوتی برای تشخیص اندازه تومور پشت گوش استفاده کند. توموری که شبیه مخروط بستنی است، بسته به اینکه به صورت عمودی یا افقی اندازه گیری شود، متفاوت می باشد. قطر بستنی در بالا، بخشی از تومور که به ساقه مغز و مخچه فشار وارد می کند، مهم می باشد و باید نوع درمان را مشخص کند. ارزیابی مناسب اندازه تومور یکی از دلایلی است که پزشک مجرب، درمان را بر اساس آن انتخاب می کند.
اگر در زمان تشخیص تومور مغزی بزرگتر از 20 تا 25 میلی متر باشد، حتی اگر علائم نگران کننده نباشند، پزشک ممکن است درمانی را در نظر بگیرد. تومورهای بزرگتر می توانند جراحی را پیچیده تر کنند و احتمال از دست رفتن شنوایی، تعادل و اعصاب صورت را به همراه داشته باشند.
علائم شدید و وخیم شونده
گاهی تومور بزرگ پشت گوش ممکن است باعث ایجاد علائم جزئی شود و یک تومور کوچک می تواند باعث ناتوانی گردد. درد شدید صورت، مشکل در تعادل و افتادن می توانند روی کیفیت زندگی اثر بگذارند. بنابراین درمان تومور بهترین گزینه می باشد.
بدتر شدن علائم احتمالا بهترین دلیل برای تغییر روند نظارت بر تومور پشت گوش و درمان آن می باشد. در صورتی که تومور پشت گوش در مورد شما تشخیص داده شد و متوجه علائمی مانند عدم تعادل، بی حسی صورت، ضعف یا بدتر شدن شنوایی شدید، با پزشک تماس بگیرید.
رشد تومور
در صورتی که تومور پشت گوش تحت نظر پزشک باشد و تست های MRI نشان دهنده رشد تومور باشد، بسته به میزان رشد، شکل، اندازه و موقعیت تومور و سلامت کلی شما، ممکن است زمان درمان رسیده باشد.
درمان تومور پشت گوش
بعد از تشخیص وجود غده در پشت گوش، پزشک برنامه درمانی را مشخص می کند. گزینه ها به صورت زیر می باشند:
جراحی به منظور برداشتن تومور
جراحی درمان بسیار موثری برای تومور پشت گوش است. هرچند کم شنوایی که قبل از تشخیص تومور رخ داده است را نمی تواند برگرداند، اما در برخی موارد می توان همان مقدار شنوایی باقی مانده را حفظ کرد. جراحی برداشتن تومور اغلب می تواند به خاطر اختلالات تعادلی، بی حسی صورت و علائم دیگر باشد.
رادیوجراحی استریوتاکتیک
نظارت بر مغز و عملکرد عصبی، بخش حیاتی جراحی غده پشت گوش است. نیمی از متخصصان اعصاب و الکتروفیزیولوژیست ها بر هر نوع تغییری در فعالیت عصب شنوایی، صورت و همچنین مغز نظارت می کنند. هشیار بودن در مورد این چنین تغییراتی به جراح در مورد اجتناب از عوارض عصبی کمک می کند.
رادیوجراحی یا رادیوسرجری استریوتاکتیک، درمانی غیر تهاجمی است که از پرتوهای باریک، دقیق و متمرکز برای درمان تومور پشت گوش استفاده می کند و در همان لحظه میزان پرتویی که بر ساختارهای اطراف، مثلا شنوایی، تعادل و اعصاب صورت اثر می گذارد را کم می کند. این نوع پرتودرمانی می تواند رشد تومور پشت گوش را کاهش دهد. پزشک ممکن است رادیوجراحی را برای بیماران بزرگسال مبتلا به تومور پشت گوش که در برابر درمان های تهاجمی آسیب پذیر هستند، پیشنهاد دهد. رادیوجراحی همراه با جراحی برای تومورهای بزرگی که بدون آسیب دائمی به اعصاب صورت یا سایر ساختارها انجام پذیر نیستند، استفاده می شود.
برخی از تحقیقات ایجاد سرطان هایی را در زمینه پرتودرمانی تومور پشت گوش گزارش داده اند. این نوع پرتودرمانی، پرتوهای دقیقی را به تومور می تابانند و در همان حال از آسیب به بافت های اطراف اجتناب می کنند. پرتوها باعث حذف تومور نمی شوند. بلکه، هدف آن توقف یا آهسته کردن رشد تومور است. معمولا، پرتو درمانی برای بیماران جوان و آنهایی که تومور بزرگتری دارند پیشنهاد می شود.
نظارت
تومور پشت گوش ها از نوع تومورهای غیر سرطانی هستند، بنابراین اغلب ممکن است به دقت بدون درمان تحت نظارت قرار بگیرند. بعد از تشخیص اولیه، در صورتی که تومور خیلی بزرگ نباشد و باعث بروز علائم قابل توجهی نشود، پزشک ممکن است MRI دیگری را بعد از 6 تا 12 ماه توصیه کند. این کار به شما و پزشک کمک می کند تا ببینید آیا تومور رشد داشته است یا خیر. تومورهایی که کوچک اند و باعث بروز علائم کم یا بدون علامتند و رشد نمی کنند را اغلب می توان با MRI منظم تحت نظر داشت. اگر عکس ها نشان دهنده رشد تومور بودند یا اگر تومور شروع به نشان دادن علائم بیشتری کرد، احتمالا درمان ضرورت پیدا کند.
این مرحله یعنی منتظر بودن و تماشا کردن، می تواند بهترین گزینه برای برخی مبتلایان به تومور پشت گوش باشد. زیرا تومور پشت گوش معمولا به آرامی رشد می کند و معمولا نیازی به درمان فوری نیست. برای بیمارانی با تومور بسیار کوچک که علائمی ندارند، بیماران مسن تر و بیمارانی که بیماری های جدی دارند، پزشک نظارت مرتب تومور پشت گوش را با عکس برداری مانند MRI پیشنهاد می دهد. اولویت در درمان غده پشت گوش با محافظت از عملکرد عصب صورت، بهبود شنوایی و حفظ کیفیت زندگی است.
جراحی تومور پشت گوش
پیشرفت میکروجراحی مدرن، جراحی تومور پشت گوش را بی خطرتر، موثرتر و بهبودی را آسانتر کرده است. هدف جراحی حذف تومور به همراه محافظت از عملکرد عصب صورت است. حفظ شنوایی بعد از جراحی غده پشت گوش ممکن می باشد ولی به چندین عامل، مانند کیفیت شنوایی شما قبل از جراحی و بزرگی تومور بستگی دارد. تقریبا نیمی از مبتلایان به تومور کوچک پشت گوش که قبل از عمل شنوایی خوبی داشتند، بعد از جراحی نیز شنوایی قابل قبولی خواهند داشت. حفظ شنوایی برای بیمارانی با تومور بزرگتر احتمال کمتری دارد. احتمال عوارض عصب صورت و شنوایی بعد از جراحی در بیمارانی که تومور پشت گوش بزرگی داشته اند افزایش می یابد.
جراحان روش های متفاوتی برای برداشتن تومور پشت گوش دارند، بهترین روش به سایز و موقعیت تومور، بیمار و اهداف جراحی بستگی دارد، مرسوم ترین روش های مورد استفاده عبارتند از: ساب اکسیپیتال، ترانس لابیرنتی و کرانیوتومی حفره میانی.
ساب اکسیپیتال یا رتروزیگموئید کرانیوتومی
در طی این درمان، جراح از پشت سر به تومور پشت گوش دسترسی می یابد. این روش بهترین دید را به ساقه مغز، به خصوص اعصابی که در بلعیدن دخیل هستند و در صورت بزرگ بودن تومور تحت تاثیر قرار می گیرند، می دهد. این روش اغلب برای بیمارانی با تومورهای بزرگ پیشنهاد می شود. در این روش ممکن است شنوایی در بیمارانی با تومور کوچک نیز حفظ شود، زیرا ساختارهای گوش میانی محافظت می شوند.
کرانیوتومی ترانس لابیرنت
در طی این درمان، جراح استخوان پشت گوش را برمی دارد و به تومور از طریق گوش میانی دسترسی پیدا می کند. این روش بهترین دید را از کل عصب صورت می دهد و نیاز کمتری به انقباض مغز دارد. با این حال، این روش باید از طریق ساختار گوش میانی انجام شود و شنوایی را حفظ نمی کند. این روش برای افرادی که هیچ شنوایی در گوش مورد نظر ندارند کاربردی است.
کرانیوتومی حفره میانی
این گزینه برای بیمارانی با غده کوچکتر در پشت گوش با شنوایی کامل می باشد. به صورت کلی در این روش به نظر می رسد بیشترین احتمال حفاظت از شنوایی وجود داشته باشد، اما خطر ضعیف شدن عصب صورت بعد از جراحی وجود دارد و نمی توان این روش را برای تومورهای متوسط و بزرگ انجام داد.
آیا تومور پشت گوش بعد از انجام رادیو جراحی دوباره عود می کند؟
پرتو درمانی نیاز به پیگیری مستمر و بررسی سالیانه برای نظارت بر رشد تومور است. بخش هایی از تومور که تحت تاثیر پرتو درمانی قرار نگرفته ممکن است دوباره رشد کنند. علائم عود مجدد تومور پشت گوش می تواند شامل ضعف عضلات صورت و گرفتگی که به آهستگی بدتر می شود، باشد و رشد مجدد می تواند اغلب با MRI مشاهده گردد. چندین تحقیق تاثیر پرتودرمانی را در طی 5 سال ثبت کرده اند.
معمولا تکرار پرتودرمانی برای غده پشت گوشی که بعد از رادیوجراحی دوباره عود کرده است خطرناک است. جراحی تومور پشت گوش بعد از رادیودرمانی به خاطر زخم بافتی (فیبروز) پیچیده می باشد و جدا کردن تومور از بافت های مجاور را دشوار می کند.
پرسش و پاسخ
آیا تومور پشت گوش خطرناک است؟
تومورهای بزرگ پشت گوش ممکن است خطرناک باشند، زیرا گاهی اوقات باعث حبس مایعات در مغز شده و کشنده می باشد (هیدروسفالی). اما بعید است که بیماری به این مرحله برسد. اکثرا یا رشدی ندارند یا به کندی رشد می کنند و آنهایی که سریعتر رشد می کنند، قبل از اینکه خیلی بزرگ شوند درمان می شوند.
آیا تومور پشت گوش ممکن است ناپدید شود؟
به ندرک یک تومور پشت گوش به خودی خود کوچک می شود. هرچند در این مورد تفاوت هایی وجود دارد، اما مبتلایان به تومور پشت گوش حداقل سالی یک بار اسکن MRI انجام می دهند تا مشخص شود که تومور رشد کرده است یا خیر. پزشک ممکن است در مورد علائم شما، مثلا وز وز گوش، زنگ گوش، کم شنوایی و اختلال در تعادل نیز سوالاتی بپرسد.
اگر تومور پشت گوش درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟
اگر تومور درمان نشود، می تواند جریان مایع مغزی نخاعی را مسدود کرده و منجر به هیدروسفالی گردد که به نوبه خود منجر به اختلالات بینایی، مشکل در تنفس و بلع گردد. خوشبختانه، اکثر بیماران قبل از اینکه تومور به این مرحله برسد به دنبال درمان می روند.
چه زمانی تومور پشت گوش باید برداشته شود؟
اگر موارد زیر را دارید احتمالا برای انجام جراحی تومور پشت گوش ساب اکسیپیتال مناسب هستید: تومور متوسط یا بزرگ پشت گوش که به خاطر فشار به ساقه مغز باعث بروز علائمی، مخصوصا اختلالات تعادلی می شود. شنوایی قابل برگشت در گوشی که تومور پشت آن است. نوروفیبروماتوز نوع 2 (NF-2)
آیا تومور پشت گوش می تواند باعث سکته مغزی شود؟
عوارض جانبی جراحی تومور پشت گوش ها شامل عفونت، نشت مایع مغزی نخاعی از بینی یا محل برش، سکته مغزی، کاهش شنوایی، فلج موقتی عضلات صورت، سرگیجه و سردرد می باشد. برخی ممکن است خشکی چشم را نیز داشته باشند که با قطره چشمی برطرف می شود.
آیا غده پشت گوش در MRI مغز قابل رویت است؟
عکسبرداری رزونانسی مغناطیسی (MRI) با رنگ کانتراست، معمولا برای تشخیص تومور پشت گوش ها استفاده می شود. این نوع عکس برداری می تواند تومورهایی به کوچکی 1 تا 2 میلی متر را نیز تشخیص دهد. اگر MRI در دسترس نبود یا به دلایلی نتوانستید از MRI استفاده کنید، توموگرافی کامپیوتری (CT) ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
جراحی تومور پشت گوش چقدر موفقیت آمیز است؟
در زمانی که به تازگی عمل تمام شده است، 62.1% بیماران عملکرد طبیعی یا تقریبا طبیعی عصب صورت را داشته اند. این عدد پس از 6 ماه بعد از جراحی به 85.3% رسید.
