نوروپاتی دیابتی، که یک نوع آسیب عصبی است، ممکن است در افراد مبتلا به دیابت به وجود آید. سطح بالای قند خون (گلوکز) می‌تواند به رشته‌های عصبی در سراسر بدن آسیب برساند، اما بیشترین تأثیر را بر اعصاب پاها دارد. عوارض نوروپاتی دیابتی، بسته به نواحی عصبی که آسیب دیده‌اند، می‌تواند شامل درد و کاهش حس در اندام‌های انتهایی، مشکلات گوارشی، اختلالات دستگاه ادراری، مشکلات در رگ‌های خونی و قلب باشد. این علائم در برخی افراد به شکل خفیف و غیرقابل توجهی نمایان می‌شوند، در حالی که در برخی دیگر می‌تواند به شدت دردناک و حتی باعث فلج شود.
نوروپاتی دیابتی، عارضه‌ای جدی در افراد مبتلا به دیابت
نوروپاتی دیابتی یک مشکل جدی و رایج در دیابت نوع 1 و نوع 2 است، که تقریباً 60 تا 70 درصد از بیماران دیابتی را درگیر می‌کند. این وضعیت ممکن است در ابتدا بدون علامت و بی‌نشان باشد و به طور آهسته پیشرفت کند، گاهی اوقات به مدت چندین دهه. با این حال، با کنترل دقیق قند خون و رعایت یک سبک زندگی سالم، اغلب می‌توان از عوارض نوروپاتی دیابتی جلوگیری کرد یا پیشرفت آن را کاهش داد.
ارتباط با متخصص
[shortcode-variables slug=”alert”]
اگر مبتلا به بیماری دیابت هستید و مدتی است که علائمی مانند بی‌حس شدن یا درد در پاهای خود مشاهده می‌کنید، ممکن است درگیر نوروپاتی دیابتی شده باشید. واضح است که با پیگیری و درمان به موقع می‌توانید عوارض مختلف و سخت بیماری را کاهش دهید بنابراین در اسرع وقت به پزشک مراجعه کرده و با راهنمایی‌های او، این بیماری را کنترل کرده و بهبود ببخشید. برای رزرو وقت ملاقات با [shortcode-variables slug=”name”]، متخصص جراح مغز و اعصاب ، می‌توانید با شماره [shortcode-variables slug=”number”] تماس حاصل فرمایید. [shortcode-variables slug=”alert1″]
علت نوروپاتی دیابتی
عوامل ایجادکننده این بیماری عبارتند از:
آسیب رسیدن به اعصاب و عروق خونی
قند خون بالا به مدت طولانی می‌تواند منجر به آسیب رسیدن رشته‌های عصبی شده و نوروپاتی دیابتیک را ایجاد کند. علت دقیق این اتفاق هنوز کاملاً مشخص نیست، اما احتمالاً ترکیبی از عوامل در ایجاد این عارضه نقش دارند، از جمله تعامل پیچیده بین اعصاب و عروق خونی. قند خون بالا باعث اختلال در کارایی اعصاب برای انتقال پیام‌های عصبی می‌شود. همچنین، دیواره رگ‌های خونی کوچک (مویرگ‌ها) که اکسیژن و مواد مغذی به اعصاب را تأمین می‌کنند، تضعیف می‌شوند.
سایر عوامل
عوامل دیگری که ممکن است در ایجاد نوروپاتی دیابتی دخیل باشند عبارتند از:
- التهاب اعصاب ناشی از واکنش‌های خود ایمنی بدن. این اتفاق زمانی می‌افتد که سیستم ایمنی بدن، به اشتباه به بخشی از خود مثل این که یک ارگانیسم خارجی باشد، حمله می‌کند.
- عوامل ژنتیکی غیر‌مرتبط با دیابت که بعضی افراد را مستعد آسیب عصبی می‌سازد.
- سوء مصرف سیگار و الکل، که هم به اعصاب و هم به عروق خونی صدمه می‌زند و خطر عفونت را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد.
علائم مربوط به هر یک از انواع بیماری نوروپاتی دیابتیک
نوروپاتی دیابتیک شامل چهار نوع اصلی است. بیمار ممکن است تنها نشانه‌های یکی از این انواع را داشته باشد یا علائم چندین نوع نوروپاتی دیابتیک را تجربه کند. علائم معمولا به تدریج بیشتر می‌شوند و بیمار ممکن است تا زمانی که آسیب قابل توجهی رخ نداده باشد، به وجود مشکل پی ببرد. علائم و نشانه‌های نوروپاتی دیابتیک بسته به نوع نوروپاتی و نوع اعصابی که تحت تأثیر قرار می‌گیرند، متفاوت است.
نوروپاتی محیطی
نوروپاتی محیطی شایعترین نوع نوروپاتی دیابتی است. در این نوع نوروپاتی،معمولا ابتدا پاهای بیمار تحت تاثیر قرار می‌گیرند و به دنبال آن دست‌ها و بازوها درگیر می‌شوند. علائم و نشانه‌های نوروپاتی محیطی اغلب در شب بدتر شده و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس بی‌حسی یا کاهش توانایی احساس درد یا تغییرات دما
- احساس خارش یا سوزش
- درد یا گرفتگی شدید
- افزایش حساسیت نسبت به لمس، برای بعضی افراد، حتی تحمل وزن یک ملحفه می‌تواند دردناک باشد.
- ضعف عضلانی
- از دست دادن رفلکس عصبی، به ویژه در مچ پا
- از دست دادن تعادل و هماهنگی
- مشکلات جدی پا، مانند زخم، عفونت، تغییر شکل، و درد استخوانی و مفصلی
نوروپاتی اعصاب خودکار یا اتونوم
سیستم اعصاب خودکار قلب، مثانه، ریه، معده، روده، اندام‌های جنسی و چشم‌ها را کنترل می‌کند. دیابت می‌تواند اعصاب هر یک از این مناطق را تحت تاثیر قرار دهد، و احتمالا مشکلات زیر را ایجاد می‌کند:
- فقدان آگاهی از اینکه سطح قند خون پایین است (عدم آگاهی هیپوگلیسمی).
- مشکلات مثانه، از جمله عفونت‌های دستگاه ادراری، احتباس ادرار یا بی‌اختیاری ادراری
- یبوست یا اسهال کنترل نشده یا ترکیبی از هر دو مورد
- کندی تخلیه معده (فلج معده یا گاستروپارزی)، که منجر به حالت تهوع، استفراغ، التهاب و از دست دادن اشتها می‌شود.
- بلع دشوار
- اختلال نعوظ در مردان
- خشکی واژن و دیگر مشکلات جنسی در زنان
- افزایش یا کاهش تعریق
- ناتوانی بدن در تنظیم فشار خون و ضربان قلب، که منجر به افت شدید فشار خون پس از نشستن یا ایستادن شده و ممکن است موجب ضعف یا احساس سرگیجه شود.
- مشکلات تنظیم دمای بدن
- تغییر در حالت تطابق یافتن چشم‌ها وقتی فرد از روشنایی به تاریکی وارد می‌شود.
- افزایش ضربان قلب هنگام استراحت
نوروپاتی آمیوتروفی دیابتی
نوروپاتی آمیوتروفی بر روی اعصاب ران، کفل، عضلات سرینی یا پاها تاثیر می‌گذارد. بیماری آمیوتروفی دیابتی که نوروپاتی رانی، یا نوروپاتی پروگزیمال هم نامیده می‌شود در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و افراد مسن شیوع بیشتری دارد. علائم معمولا در یک طرف بدن ظاهر می‌شوند، اگرچه در بعضی موارد ممکن است به سمت دیگر هم کشیده شوند. اکثر مردم لااقل در طول زمان تا حدودی بهبود می‌یابند، هرچند ممکن است علائم پیش از بهبود بدتر شوند. نشانه‌های این وضعیت اغلب عبارتند از:
- درد ناگهانی و شدید در کفل‌ها و ران یا باسن
- احتمالا عضلات ضعیف و لاغر‌شده ران
- دشواری در برخاستن از موقعیت نشسته
- تورم شکمی، اگر شکم تحت تأثیر قرار گرفته باشد.
- کاهش وزن
مونوئروپاتی
در مونوئروپاتی یک عصب خاص آسیب می‌بیند. این عصب ممکن است در صورت، لگن یا پاها قرار داشته باشد. مونوئروپاتی ، که به نام نوروپاتی کانونی نیز شناخته می‌شود، اغلب به طور ناگهانی بروز می‌کند. این بیماری در افراد مسن رایج‌تر است. مونوئروپاتی اگرچه ممکن است موجب درد شدیدی شود، اما معمولا مشکلات طولانی مدتی ایجاد نمی‌کند. علائم معمولا طی چند هفته تا چند ماه خود به خود کم شده و از بین می‌روند. علائم و نشانه‌ها بستگی به این دارد که کدام عصب درگیر شده باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- دشواری در متمرکز کردن چشم‌ها، دو‌بینی و یا درد در پشت یکی از چشم‌ها
- فلج یک طرف صورت (فلج بل)
- درد در ناحیه ساق پا یا پا
- درد در ناحیه پایین کمر یا لگن
- درد روی ران
- درد در قفسه سینه یا شکم
گاهی نوروپاتی کانونی، هنگامی رخ می‌دهد که یک عصب تحت فشارقرار گرفته باشد. سندرم تونل کارپال نوعی متداول از نوروپاتی فشاری در افراد مبتلا به دیابت است. علائم و نشانه‌های سندرم تونل کارپال عبارتند از:
- بی‌حسی یا احساس خارش و سوزش در انگشتان دست یا دست ، به ویژه در انگشت شست، انگشت اشاره، انگشت وسطی و انگشت انگشتر
- احساس ضعف در دست و این که اشیاء مرتب از دست رها می‌شوند.
عوامل خطر
هر کسی که دیابت دارد، ممکن است به نوروپاتی مبتلا شود، اما عوامل زیر فرد را بیشتر در معرض آسیب عصبی قرار می‌دهد:
- کنترل قند خون ضعیف: این بزرگترین عامل خطر برای تمامی عوارض دیابت، از جمله آسیب عصبی است. حفظ دائمی میزان قند خون در یک سطح مناسب، بهترین راه برای محافظت از سلامت اعصاب و رگ‌های خونی است.
- طول مدتی که فرد به دیابت مبتلاست: هرچه مدتی که فرد به دیابت مبتلا است طولانی‌تر باشد، خطر ابتلا به نوروپاتی دیابتک نیز بیشتر خواهد شد، به ویژه اگر بیمار قند خون خود را به خوبی کنترل نکند.
- بیماری کلیوی: دیابت می‌تواند به کلیه‌ها آسیب برساند، که این خود ممکن است میزان سموم در خون را افزایش داده و باعث آسیب عصبی شود.
- اضافه وزن داشتن: داشتن شاخص توده بدنی بیشتر از 24 ممکن است خطر ابتلا به نوروپاتی دیابتی را افزایش دهد.
عوارض
نوروپاتی دیابتی می‌تواند عوارض جدی‌ای ایجاد کند، از جمله:
از دست دادن یکی از اعضای بدن
به دلیل آسیب عصبی در نوروپاتی دیابتیک، احساس در پاها ممکن است از بین برود، بنابراین بریدگی‌ها و زخم‌ها ممکن است نادیده گرفته شوند و در نهایت باعث عفونت شدید یا حتی جراحات جدی شوند. در این وضعیت، پوست و بافت‌های نرم پا تهدید می‌شوند. همچنین، به دلیل کاهش جریان خون در پاها ناشی از دیابت، خطر ابتلا به عفونت بالا می‌باشد. درمان عفونت‌هایی که استخوان را درگیر می‌کنند و باعث مرگ بافتی (قانقاریا) می‌شوند، ممکن است غیرممکن باشد و نیاز به جراحی بریدن انگشت پا، پا تا قوزک آن، و یا حتی ساق پا را ایجاب کند.
مفصل شارکو
این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که یک مفصل، معمولا در پا ( قسمت پایینتر از قوزک پا)، به علت آسیب عصبی از بین رفته باشد. بیماری مفصل شارکو با از دست دادن حس و همچنین تورم، بی‌ثباتی و گاه تغییر شکل در خود مفصل مشخص می‌شود. درمان زود‌هنگام می‌تواند بهبود را تسریع کرده و از آسیب بیشتر جلوگیری کند.
عفونت‌های دستگاه ادراری و بی اختیاری ادرار
آسیب‌دیدگی اعصابی که مثانه را کنترل می‌کنند، ممکن است مانع تخلیه کامل مثانه شود. این باعث می‌شود که باکتری‌ها در مثانه و کلیه فرد تکثیر شده، و عفونت ادراری پیش بیاید. آسیب عصبی همچنین می‌تواند توانایی فرد در احساس زمانی که نیاز به ادرار کردن دارد، یا کنترل عضلاتی که اجازه خروج ادرار می‌دهند را تحت تأثیر قرار دهد.
عدم آگاهی از هیپوگلیسمی( افت قند خون)
به طور معمول هنگامی که قند خون فرد خیلی کاهش می‌یابد – کمتر از 70 میلی گرم در دسی لیتر (mg / dL) یا 3.9 میلیمول در لیتر (mmol / L) – فرد نشانه‌هایی از قبیل لرزش، عرق کردن و ضربان قلب بالا را تجربه خواهد کرد. نوروپاتی اعصاب خودکار می‌تواند در توانایی فرد در درک این علائم اختلال ایجاد کند.
فشار خون پایین
آسیب‌دیدگی اعصابی که گردش خون را کنترل می‌کنند، می‌تواند توانایی بدن برای تنظیم فشار خون را تحت تاثیر قرار دهد. این می‌تواند باعث افت فشار شدید هنگامی که فرد از حالت نشسته می‌ایستد شده (افت فشارخون وضعیتی)، و ممکن است منجر به سرگیجه یا قش کردن شود.
مشکلات گوارشی
آسیب‌دیدگی اعصاب دستگاه گوارش می‌تواند باعث یبوست یا اسهال (یا یبوست و اسهال به صورت تناوبی) و همچنین حالت تهوع، استفراغ، نفخ و بی‌اشتهایی شود. همچنین می‌تواند سبب فلج معده یا گاستروپارزی شود، وضعیتی که در آن معده بسیار آهسته تخلیه می‌شود ویا اصلا تخلیه نمی‌شود. این مساله می‌تواند با گوارش تداخل پیدا کرده و باعث حالت تهوع، استفراغ و نفخ شده و به شدت بر میزان قند خون و تغذیه تاثیر بگذارد.
اختلال جنسی
نوروپاتی اتونومیک اغلب به اعصاب مرتبط با اندام‌های جنسی آسیب رسانده، منجر به اختلال نعوظ در مردان و مشکلات خشکی واژن و تحریک جنسی در زنان می‌شود.
افزایش یا کاهش تعریق
هنگامی که غدد عرق به طور طبیعی عمل نکنند، بدن قادر به تنظیم درجه حرارت خود نمی‌باشد. کاهش یا عدم تعریق (انیدروزیس) می‌تواند خطرناک باشد. نوروپاتی اعصاب خودمختار همچنین ممکن است باعث تعریق بیش از حد، به خصوص در شب و یا در هنگام خوردن غذا باشد.
تشخیص
تشخیص نوروپاتی دیابتی معمولا براساس علائم، سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شخص انجام می‌شود. در طول معاینات و آزمایش‌ها، پزشک احتمالا قدرت و تونوس عضلات، رفلکس تاندون‌ها و حساسیت به لمس، حرارت و لرزش را مورد بررسی قرار می‌دهد. پزشک همچنین ممکن است بعضی از آزمایش‌هایی زیر را تجویز کند:
- آزمایش مونوفیلامنت: حساسیت به لمس می‌تواند با استفاده از یک رشته نایلون نرم به نام مونوفیلامنت مورد آزمایش قرار گیرد.
- مطالعه هدایت عصبی: این تست سرعت انتقال پیام‌های الکتریکی که در اعصاب دست و پا جریان دارند را اندازه‌گیری می‌کند و اغلب برای تشخیص سندرم تونل کارپال مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- الکترومیوگرافی (EMG): آزمایش الکترومیوگرافی اغلب همراه با آزمایش مطالعه هدایت عصبی انجام می‌شود که فعالیت الکتریکی عضلات را اندازه گیری می‌کند.
- آزمون حسی کمی: این آزمایش غیر‌تهاجمی، برای ارزیابی نحوه واکنش اعصاب به لرزش و تغییرات دما مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- آزمایش دستگاه عصبی خودمختار: اگر کسی علائم نوروپاتی اتونومیک را داشته باشد، ممکن است پزشک آزمایش‌های خاصی برای بررسی فشار خون او در موقعیت‌های مختلف تجویز کند و توانایی تعریق فرد را مورد ارزیابی قرار دهد.
راه‌های مقابله با نوروپاتی دیابتیک
روش‌های مقابله با این بیماری عبارتند از:
کند کردن سرعت پیشرفت بیماری
ثابت نگه‌داشتن قند خون در یک محدوده مشخص مناسب می‌تواند به جلوگیری یا تاخیر در پیشرفت نوروپاتی دیابتی کمک کرده و حتی ممکن است بعضی از علائم فرد را بهبود ببخشد. پزشک بهترین محدوده هدف برای قند خون فرد را براساس عوامل متعددی نظیر سن، طول مدتی که فرد به دیابت مبتلا است، وضعیت سلامتی عمومی و دیگر شرایط پزشکی بیمار تعیین می‌کند. برای کاهش سرعت آسیب‌دیدگی اعصاب، لازم است موارد زیر را رعایت کنید:
- توصیه‌های پزشک خود برای مراقبت از پاهای خود را به خوبی دنبال کنید.
- فشار خون خود را کنترل کنید.
- یک برنامه غذایی سالم را دنبال کنید.
- فعالیت بدنی زیادی انجام دهید.
- وزن بدن خود را در محدوده وزن سلامتی نگه دارید.
- سیگار نکشید.
کاهش درد
داروهای متعددی برای از بین بردن درد اعصاب استفاده می‌شوند، اما آن‌ها برای همه جواب نمی‌دهند و اکثرا عوارض جانبی‌ای دارند که باید در مقایسه با مزایای آن‌ها، سنجیده شوند. درمان‌های تسکین درد ممکن است شامل موارد زیر باشد:
داروهای ضد تشنج
اگرچه داروهایی مانند گاباپنتین (گرالیس، نورونتین)، پری‌گابالین (لیریکا) و کاربامازپین (کرباترول، تگرتول) برای درمان اختلالات تشنجی (صرع) استفاده می‌شوند، اما برای درد عصب نیز می‌توانند تجویز شوند. عوارض جانبی ممکن است شامل خواب آلودگی، سرگیجه و تورم باشد.
داروهای ضد‌افسردگی
داروهای ضد‌افسردگی سه حلقه‌ای مانند آمیتریپتیلین، دزیپرامین (نورپرامین) و ایمی‌پرامین (تورفرانیل) ممکن است در فرآیندهای شیمیایی مغز که باعث احساس درد می‌شوند، تداخل ایجاد کرده و موجب کاهش علائم خفیف تا متوسط شوند. اما در عین حال این داروها عوارض جانبی چون خشکی دهان، تعریق، افزایش وزن، یبوست و سرگیجه را نیز ایجاد می‌کنند. در برخی افراد، داروهای ضد افسردگی SNRIs (مهارکننده بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین) ، مانند دولوکستین (سیمبالتا)، می‌توانند درد را با عوارض جانبی کمتری از بین ببرند. عوارض جانبی احتمالی SNRIs عبارتند از حالت تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه، کاهش اشتها و یبوست.
همچنین تعدادی روش‌های درمانی در طب مکمل مانند کپسایسین کرم (ساخته شده از فلفل قرمز چینی)، فیزیوتراپی یا طب سوزنی وجود دارد که ممکن است در کاهش درد تاثیر داشته باشند. پزشکان اغلب از این روش‌های درمانی در کنار درمان‌های معمول استفاده می‌کنند، اما برخی از این روش‌ها ممکن است به تنهایی نیز موثر باشند. شرح دقیق‌تر این روش‌ها عبارت است از:
کپسایسین
استفاده از کرم کپسایسین (ماده موجود در فلفل‌های تند سبز و قرمز) روی پوست، می‌تواند احساس درد را در برخی افراد کاهش دهد. عوارض جانبی آن ممکن است شامل احساس سوزش و تحریک پوست باشد.
آلفا لیپوئیک اسید
این آنتی‌اکسیدان قوی در برخی غذاها یافت می‌شود و ممکن است به کاهش علائم نوروپاتی محیطی کمک کند.
تحریک عصبی الکتریکی پوست (TENS)
پزشک ممکن است این درمان، که می‌تواند مانع رسیدن پیام‌های درد به مغز شود را برای کاهش درد بیماران تجویز کند. TENS از طریق الکترودهای کوچکی که بر روی پوست قرار داده می‌شوند، امواج الکتریکی کوچکی را به مسیرهای عصبی خاصی هدایت می‌کند. روش تحریک الکتریکی عصب اگرچه بی خطر و بدون درد است، برای همه بیماران یا همه انواع درد موثر نیست.
طب سوزنی
طب سوزنی ممکن است به کاهش درد نوروپاتی کمک کند و به طور کلی عوارض جانبی‌ای هم ندارد. به یاد داشته باشید که ممکن است با طب سوزنی درد فورا تسکین نیافته و احتمالا به بیش از یک جلسه درمان لازم باشد.
طب سنتی
گاهی گفته می‌شود حجامت و زالودرمانی برای بهبود این بیماری مؤثر است ولی اکیداَ توصیه می‌شود قبل از روی آوردن به این نوع درمان‌ها حتماَ با پزشک متخصص مشورت نمایید.
مدیریت عوارض و بازگرداندن عملکرد اندام‌ها
درمان‌های خاصی برای بسیاری از عوارض نوروپاتی وجود دارد، از جمله:
مشکلات دستگاه ادراری
داروهای ضد اسپاسم (آنتی کولینرژیک)، تکنیک‌های رفتاری مانند ادرار کردن زمان‌بندی شده و استفاده از دستگاه‌هایی مانند پساری- حلقه‌هایی که برای جلوگیری از نشت ادرار در مهبل قرار داده می‌شوند – ممکن است در درمان بی‌اختیاری مثانه مفید باشند. ترکیبی از این درمان‌ها ممکن است بیشتر موثر باشد.
مشکلات گوارشی
برای از بین بردن علائم خفیف و علائم گاستروپارزی( فلج معده) (سوء هاضمه، آروغ زدن، تهوع یا استفراغ) پزشکان خوردن وعده‌های غذایی کوچکتر، در وعده‌های بیشتر وکاهش فیبر و چربی در رژیم غذایی، و برای بسیاری افراد، خوردن سوپ و غذاهای پوره‌ای را توصیه می‌کنند. تغییر در رژیم غذایی و داروها ممکن است به کاهش علائمی مثل اسهال، یبوست و حالت تهوع کمک کند.
افت فشار خون در هنگام برخاستن (افت فشارخون وضعیتی)
اغلب رعایت موارد ساده‌‌ای در سبک زندگی به رفع این مشکل کمک می‌کند، مانند اجتناب از مصرف الکل، نوشیدن مقدار زیادی آب و به آرامی نشستن یا برخاستن. پزشک ممکن است یک کمربند شکمی، شکم‌بند یا گن و جوراب‌های مخصوصی برای فشرده کردن پاها تجویز کند. برای درمان افت فشارخون وضعیتی، ممکن است داروهای مختلفی، خواه به تنهایی یا در ترکیب با داروهای دیگر تجویز شوند.
اختلال جنسی
داروهای سیلدنافیل (رواتیو، ویاگرا)، تادافیل (آدسیرکا، سیلیاس) و واردنافیل (لویترا) ممکن است عملکرد جنسی برخی مردان را بهبود بخشند اما برای همه موثر نیستند. دستگاه‌های مکانیکی خلاء ممکن است جریان خون را به آلت تناسلی افزایش دهد. برای زنان روان‌کننده‌های واژینال ممکن است موثر باشند.
روش‌های خانگی و تغییر سبک زندگی برای کاهش احتمال ابتلا به این آسیب عصبی
این اقدامات می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به نوروپاتی دیابتیک کمک کند:
فشار خون خود را تحت کنترل نگه دارید
افرادی که مبتلا به دیابت هستند، نسبت به افرادی که دیابت ندارند بیشتر احتمال دارد که فشار خون بالا داشته باشند. داشتن فشار خون بالا و دیابت به میزان قابل توجهی خطر عوارض را افزایش می دهد، زیرا هر دو این بیماری‌ها به عروق خونی آسیب رسانده و جریان خون را کاهش می‌دهد. سعی کنید فشار خون خود را در محدوده‌ای که پزشک به شما توصیه می‌کند نگه دارید و مطمئن شوید که در هر بار مراجعه به مطب فشار خونتان چک می‌شود.
غذاهای سالم انتخاب کنید
یک رژیم غذایی متعادل که حاوی انواع غذاهای سالم (به ویژه میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل است) داشته باشید و اندازه وعده‌های غذایی خود را برای رسیدن به وزن سالم یا حفظ آن محدود نمایید.
هر روز فعالیت ورزشی داشته باشید
فعالیت ورزشی روزانه از قلب شما محافظت می‌کند و جریان خون را بهبود می‌بخشد. همچنین نقش مهمی در کنترل قند خون و فشار خون شما دارد. انجمن دیابت آمریکا معمولا حدود 30 دقیقه تمرین ملایم روزانه، برای حداقل پنج بار در هفته را توصیه می‌کند. اگر شما نوروپاتی شدید دارید و حساسیت پاهایتان کاهش یافته است، پزشک ممکن است توصیه کند که فعالیت‌های بدون وزنه‌ای مانند دوچرخه سواری یا شنا انجام دهید.
سیگار کشیدن را متوقف کنید
اگر شما مبتلا به دیابت هستید و به هر شکلی از تنباکو استفاده می‌کنید، احتمال مرگ شما در اثر حمله قلبی یا سکته مغزی نسبت به افراد غیر سیگاری که دیابت دارند بیشتر است، و بیشتر در معرض ابتلا به مشکلات گردش خون در پای خود هستید. اگر دخانیات مصرف می‌کنید، با پزشک خود درباره پیدا کردن راه‌هایی برای ترک آن صحبت کنید.
