فیبرومیالژیا (Fibromyalgia) به یک اختلال عصبی شایع اشاره می‌کند که در آن درد منتشر در سراسر بدن و حساسیت نسبت به لمس در فرد مبتلا بوجود می‌آید. احساس درد و حساسیت در این بیماری ناپایدار است و اغلب بخش‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا معمولاً احساس خستگی شدید می‌کنند و به اختلالات خواب مبتلا هستند. این اختلال معمولاً عضلات و رباط‌های بدن را درگیر می‌کند و این مشکلات معمولاً برای چند سال پس از تشخیص توسط پزشک در فرد بیمار به‌طور مداوم باقی می‌مانند. در مکالمات رسمی، اغلب از واژه “فیبروزیت” بیشتر از “فیبرومیالژیا” استفاده می‌شود.
شما بیشتر در معرض ابتلا به فیبرومیالژیا هستید اگر:
فیبروزیت عمدتاً در بین خانم‌ها شایع است، اما ممکن است آقایان نیز مبتلا شوند. این اختلال معمولاً در میانسالی به وقوع می‌پیوندد، اما گزارش‌ها نشان می‌دهد که نوجوانان و سالمندان نیز ممکن است مبتلا شوند. اگر شما از بیماری‌های روماتیسمی مانند التهاب مفاصل، عضلات و استخوان‌ها رنج می‌برید، خطر ابتلا به فیبروزیت برای شما بیشتر است. برخی از بیماری‌های روماتیسمی شامل ورم مفاصل و استخوان‌ها، بیماری لوپوس (انواع زخم‌های پوستی)، آرتریت روماتوئید، اسپوندیلیت آنکیلوزان (روماتیسم ستون فقرات) می‌شوند.
ارتباط با پزشک
[shortcode-variables slug=”alert”]اگر از دردهای عضلانی منتشر در بدن مثل گردن و شانه‌ها و احساس گز گز در نقاطی از بدن رنج می‌برید، ممکن است مبتلا به فیبرومیالژیا باشید. بهتر است هر چه زودتر به متخصص مراجعه کرده و مراحل تشخیص و درمان بیماری را طی نمایید تا نتیجه بهتری دریافت نمایید. برای رزرو وقت ملاقات با دکتر مرادی، متخصص جراحی مغز و اعصاب ، می‌توانید با شماره تلفن [shortcode-variables slug=”number”] تماس حاصل فرمایید.[shortcode-variables slug=”alert1″]
علل فیبرومیالژیا
علت اصلی فیبرومیالژیا هنوز نامشخص است. علائم این عارضه در هر بیماری فرق می‌کند. بررسی‌های اخیر نشان می‌دهد این بیماری بیشتر دستگاه عصبی و بخصوص سیستم اعصاب مرکزی (مغز و طناب نخاعی) را درگیر می‌سازد. فیبرومیالژیا در اثر اختلال خودایمنی بدن، التهاب، مشکلات مفصل یا عضله‌ای بروز نمی کند. ممکن است فیبرومیوزیت علت ژنتیکی داشته باشد. احتمالا برخی ژن‌های خاص وجود دارند که افراد را مستعد ابتلا به فیبرومیالژیا قرار می‌دهند و ممکن است سایر بیماری‌ها نیز همزمان با آن بروز کنند. با اینحال، عامل ژنتیکی به تنهایی علت بروز فیبروزیت محسوب نمی‌شود. اکثر مواقع شروع فیبرومیالژیا به یک عامل تحریک ساز نسبت داده می‌شود. مشکلات ستون فقراتی، آرتروز، آسیب دیدگی یا سایر انواع تنش‌های فیزیکی از جمله عوامل آغازکننده فیبروزیت تلقی می‌گردند. تنش عاطفی نیز در بروز فیبرومیوزیت دخیل است. در نتیجه، این تنش‌ها در نحوه تعامل بدن با طناب نخاعی و مغز مشکل ایجاد می‌کند. احتمال دارد سطح پروتئین‌ها و مواد شیمیایی مغز برهم بخورد. اخیرا فیبرومیالژیا را با عبارت “اختلال تشدید درد مرکزی” هم توصیف می‌کنند، یعنی میزان احساس درد در ناحیه مغز تا حد زیادی افزایش می‌یابد. با اینکه فیبرومیالژیا زندگی روزمره بیماران را تحت تاثیر قرار می‌دهد اما از نظر پزشکی همچنان یک اختلال خوش خیم در نظر گرفته می‌شود. فیبروزیت باعث حمله‌های قلبی، سکته مغزی، سرطان، معیوب یا بدشکل شدن اندام، یا کوتاه شدن عمر بیماران نمی‌شود.
علائم بیماری فیبرومیالژی
برخی علائم شایع فیبرومیالژی عبارت اند از:
- شیوع درد در بیشتر قسمت‌های بدن
- سفتی و درد فک
- احساس ناراحتی و خستگی در ماهیچه‌های صورت و بافت‌های لیفی مجاور
- خشکی و سفتی مفاصل و عضلات هنگام صبح
- سردرد
- برهم خوردن الگوی خواب
- سندروم روده تحریک پذیر
- دردناک شدن دوره‌های قاعدگی
- احساس خارش و کرختی دست و پاها
- سندروم پای بی قرار
- حساسیت به گرما و سرما
- مشکلات حافظه‌ای و تمرکز (مغز مه یا مه روانی)
- خستگی
احتمال بروز اختلالات زیر هم وجود دارد:
- مشکلات بینایی
- حالت تهوع و استفراغ
- اختلالات مجرای ادراری و لگن خاصره
- افزایش وزن
- سرگیجه
- علائمی شبیه به سرماخوردگی و آنفولانزا
- مشکلات پوستی
- سینه درد
- افسردگی و اضطراب
- مشکلات تنفسی
این علائم ممکن است در هر برهه از زندگی بیمار رخ دهند، اما بیشتر این علائم در 45 سالگی مشاهده می‌شوند.
نقاط ماشه‌ای
هرجا مطلبی درباره فیبرومیالژیا خوانده باشید احتمالا با عبارت “نقاط ماشه‌ای” هم برخورد کرده‌اید. برخی قسمت‌های بدن هستند که درد ناشی از فیبرومیالژیا در این نقاط بیشتر از بخش‌های دیگر بدن احساس می‌شود. مثلا پشت سر، قسمت داخلی زانوها، و بخش بیرونی آرنج احساس ناراحتی ممکن است در ناحیه گردن و شانه‌ها، قسمت بیرونی لگن و بالای قفسه سینه تشدید گردد.
تشخیص بیماری فیبرومیوزیت
تشخیص فیبرومیالژیا اغلب توسط پزشک بر اساس علائم مشاهده شده انجام می‌شود. قبل از تشخیص فیبرومیالژیا، پزشک نیاز دارد از وجود حساسیت یا نقاط ماشه‌ای در بدن بیمار در برخی از نقاط خاص اطمینان حاصل کند. با این حال، این اقدامات تنها کافی نیستند برای تشخیص قطعی بیماری. برای تایید حساسیت و رد کردن دلایل دیگر درد عضلانی، معاینه بدنی می‌تواند به پزشک کمک کند. معمولاً برای تشخیص فیبرومیالژیا، انجام آزمایشات تشخیصی مانند عکسبرداری رادیوگرافی یا آزمایش خون لازم نیست. با این حال، ممکن است برخی آزمایشات برای رد کردن سایر بیماری‌هایی که علائمی شبیه به فیبرومیالژیا دارند، لازم باشند. از آنجا که درد گسترده در سراسر بدن یکی از ویژگی‌های بارز فیبرومیالژیا است، متخصص درمانگر می‌خواهد بیمار تجربه درد را توصیف کند. این روش می‌تواند در تشخیص تفاوت بین درد فیبرومیالژیا و سایر بیماری‌هایی که علائمی شبیه به فیبرومیالژیا دارند، مفید باشد. بعضی از بیماری‌های دیگر مانند کم کاری غدة تیروئید و آرتریت گیجگاهی علائمی مشابه فیبرومیالژیا دارند. با انجام آزمایش خون، می‌توان این بیماری‌ها را تشخیص داد. در برخی موارد، فیبرومیالژیا اشتباهاً با آرتریت روماتوئیدی یا بیماری لوپوس اشتباه گرفته می‌شود. با این حال، علائم این بیماری‌ها با یکدیگر تفاوت دارند و نتایج معاینات بدنی و آزمایشات خون به پزشک در تشخیص این بیماری‌ها کمک خواهند کرد. برعکس فیبرومیالژیا، بیماری‌های روماتیسمی علت اصلی بروز التهاب در مفاصل و بافت‌های بدن هستند.
درمان فیبرومیالژیا (درد منتشر بدن)
هیچ درمان قطعی برای فیبرومیوزیت وجود ندارد. با این حال، برخی علائم بیماری را می‌توان با درمان‌های دارویی و غیردارویی برطرف کرد. در بسیاری مواقع بهترین نتایج هنگامی رخ می دهد که چند روش درمانی باهم انجام می‌گیرند.
داروها
درمان‌های دارویی می‌توانند به بهبود الگوی خواب، رفع درد و فیبروزیت کمک کنند. تجویز دارو وقتی با درمان‌های غیردارویی مستمر اجرا گردد، بیشترین تاثیر را بر تسکین درد می‌گذارد. برخی داروها که غالبا در پروسه درمان فیبرومیالژیا تجویز می‌شوند عبارت اند از داروهای گروه ضدافسردگی (اساسا این داروها به منظور درمان اضطراب و افسردگی بیماران تولید می‌شوند) و داروهای ضد تشنج (داروهایی که جهت درمان بیماری تشنج کاربرد دارند).
داروهای مؤثر در این زمینه عبارت اند از:
داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای
سالهای مدیدی است که داروهایی موسوم به “ضدافسردگی سه حلقه‌ای” در درمان فیبرومیوزیت مورد استفاده قرار گرفته‌اند. آمی تریپتیلین، دوکسپین و دسیپرامین نمونه‌هایی از این نوع داروها هستند. معمولا این داروها با دوز پایین تجویز می‌شوند و دوز تا زمانی که نتیجه ایده‌ال کسب شود، بالا می‌رود. رفع مشکلات خواب و احساس درد، قابلیت دسترسی آسان، و هزینه پایین از جمله مزیت‌های این نوع داروها به شمار می‌آیند. سیکلوبنزاپرین دارویی است که هم قابلیت آرامش دهندگی به عضلات را دارد و هم یک داروی ضدافسردگی سه حلقه‌ای است که به رفع مشکلات خواب و درد بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا کمک می‌کند.
داروهای ضد افسردگی
داروهای گروه ضدافسردگی که بر سروتونین تاثیر می‌گذارند و انتقال دهنده عصبى نوراپی نفرین (داروهای ضد افسردگی SNRI) به دفعات در درمان فیبرومیوزیت استفاده می‌شوند. برخی از این داروها عبارتند از دلوکستین، میلناسیپران، و ونلافاکسین. نوراپی نفرین یک عامل انتقال دهنده عصبی در مغز محسوب می‌شود، و استفاده از این دارو جهت افزایش میزان ترشح نوراپی نفرین باعث تسکین درد خواهد شد. فلوکستین یک داروی ضد افسردگی است و در دوز پایین عمدتا بر سروتونین مغز تاثیر می‌گذارد و در دوزهای بالاتر هم موجب افزایش ترشح نوراپی نفرین می‌گردد. از دوزهای بالاتر فلوکستین می‌توان در درمان درد ناشی از فیبرومیالژیا استفاده کرد.
داروهای ضد تشنج
پرگابالین و گاباپنتین از جمله داروهای ضد تشنج هستند (داروهایی که در جهت درمان بیماری صرع و تشنج کاربرد دارند). تحقیقات بسیاری انجام گرفته است و نتایج حکایت از تاثیر بالای داروهای پرگابالین و گاباپنتین در تسکین درد ناشی از فیبرومیوزیت دارند.
داروهای مسکن افیونی
ترامادول یک داروی مسکن افیونی است و به رفع درد بیماران مبتلا به فیبروزیت کمک خواهد کرد، اما بیماران موظفند این قرص را با احتیاط مصرف کنند چراکه مصرف داروهای افیونی می‌تواند سیکل درد بیماری فیبرومیالژیا را بدتر کند.
ممانتین
ممانتین یک داروی پرمصرف و رایج است و جهت درمان زوال عقل تجویز می‌شود. بررسی‌های مقدماتی نشان می‌دهد ممانتین در تسکین درد و رفع سایر علائم فیبرومیالژی موثر است، بااینحال لازم است تحقیقات بیشتری انجام گیرد تا صحت این گفته تایید گردد.
نالتروکسن
بررسی‌های علمی مختصری درخصوص تجویز دوز پایین داروی نالتروکسن و تاثیر آن بر فیبرومیالژیا صورت گرفته است. بنا بر تحقیقات علمی صورت گرفته داروی نالتروکسن عمدتا در درمان بیماران معتاد به مواد مخدر کاربرد دارد. در یک بررسی جزئی ثابت شد دوز بسیار پایین نالتروکسن کمک زیادی به بیماران مبتلا به فیبرومیوزیت می‌کند. بااینحال لازم است بررسی‌های جامع‌تری درباره میزان اثرگذاری دوز پایین نالتروکسن در رفع علائم فیبرومیالژیا انجام گیرد.
جراحی
احتمالا درباره عمل جراحی فیبرومیالژیا موسوم به “عمل فشارزدائی” در بیس مغز یا ستون فقرات گردنی چیزهایی شنیده‌اید. این جراحی به منظور درمان اختلالاتی همچون ناهنجاری کیاری و تنگی کانال نخاع انجام می‌گیرد. این جراحی در جهت درمان ناهنجاری کیاری و تنگی کانال نخاع گردنی کاربرد دارد؛ و فقط برای درمان فیبرومیالژیا استفاده نمی‌شود. درصورتی که اتفاقا به فیبرومیالژیا و یکی از دو عارضه فوق مبتلا شوید، احتمالا گزینه جراحی به شما پیشنهاد خواهد شد.
ورزش درمانی
تلفیقی از ورزش‌های هوازی و حرکات استقامتی، یا نرمش‌های کششی در کاهش درد، حساسیت، سفتی و اختلال خواب بیماران مبتلا به فیبروزیت کارساز هستند.
درصورتی که با ورزش کردن علائم بیماری رفع شد، بهتر است برای کسب نتایج نهایی به انجام این حرکات ادامه دهید. تمرین کردن با دوست یا مربی تمرین شخصی می‌تواند انگیزه‌تان در ادامه ورزش درمانی را بالا ببرد.
کاهش استرس
برای اینکه به تنهایی در کنترل علائم فیبرومیوزیت موفق باشید، بهتر است راهکاری برای کاهش استرس پیدا کنید. برخی بیماران معتقدند استرس نقش زیادی در بروز تشدید علائم فیبرومیالژیا دارد. استرس زدائی کمی چالش انگیر است. تعداد زیادی عوامل استرس‌زا در زندگی افراد وجود دارند؛ برخی را می‌توان تغییر داد و بعضی هم اینطور نیستند. به نوعی کاهش استرس مستلزم تغییر محرک‌های تنش زایی است که قابلیت تغییر دارند و یادگیری نحوه کاهش استرس بدن به محرک‌های استرس زایی است که غیر قابل تغییر هستند.
رفتار درمانی اصلاحی
رفتار درمانی اصلاحی شکلی از رفتار درمانی شناختی است و هدف آن کاهش استرس‌های منفی یا رفتارهای دردآور، و تقویت رفتارهای مثبت و هدفمند می‌باشد. این تکنیک شامل یادگیری مهارت‌های مقابله‌ای مدرن و حرکات آرامش دهنده می‌شود.
رژیم غذایی
برخی رژیم‌های غذایی به منظور برطرف کردن علائم فیبروزیت قابل دسترس هستند.
از جمله:
موادغذایی پر انرژی با میزان قند پایین
موادغذایی مانند بادام، حبوبات، بلغور جو دوسر، آوکادو و توفو حاوی مقدار زیادی فیبر هستند اما میزان قند آنها پایین است. این موادغذایی به تامین انرژی بدن در سرتاسر روز کمک می‌کنند و نقش بسزایی در رفع خستگی ناشی از فیبرومیوزیت دارند.
عدم مصرف غذاهای حاوی گلوتن
یک بررسی نشان داده حساسیت به گلوتن با بروز فیبرومیالژیا در ارتباط است. در این بررسی معلوم شد حذف موادغذایی حاوی گلوتن از رژیم غذایی می‌تواند به کاهش درد، حتی در بیمارانی که به عارضه سلیاک دچار نیستند، کمک کند. این نتایج با یک برنامه غذایی جهت رفع التهاب نیز مرتبط است.
عدم مصرف الیگوساکاریدها و پلی‌ال‌های تخمیرپذیر
در یک بررسی جدید معلوم شد پیروی از یک رژیم غذایی کم FODMAP (الیگوساکاریدها و پلی‌ال‌های تخمیرپذیر) تاثیرات امیدوارکننده‌ای بر میزان کاهش درد افراد مبتلا به فیبروزیت می‌گذارند.
پرهیز از مصرف افزودنی‌ها و مواد مسمومیت برانگیز
براساس یک تحقیق انجام گرفته حذف برخی افزودنی‌ها از رژیم غذایی مانند آسپارتام و مونو سدیم گلوتامات به طور چشمگیری در رفع علائم فیبرومیالژیا موثر است. گزارش‌ها نشان می‌دهد به محض اینکه افراد این مواد را در برنامه غذایی خود بگنجانند، علائم بیماری دوباره عود خواهد کرد.
خوردن غلات و خشکبار بیشتر
مدارک و شواهد زیادی درباره ارتباط مستقیم بین مصرف غلات، خشکبار، و بهبود علائم فیبرومیوزیت در دسترس نیست. با این حال، این خوراک‌ها حاوی میکرومغذی‌ها و مواد معدنی هستند که در بهتر شدن عملکرد سلولی نقش دارند و این به نفع بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا است. پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و ثابت نگه داشتن وزن نقش بسزایی در حفظ سلامتی دارد و می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد کمک شایانی کند. بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد به محض اینکه افراد مبتلا به فیبروزیت و چاقی مفرط وزن خود را کاهش دهند، کیفیت زندگی آنها بالا رفته و علائم درد تسکین می‌یابد. لازم است تحقیقات بیشتری درباره تاثیرات رژیم غذایی روی فیبرومیالژیا انجام گیرد، با اینحال اطمینان از پیروی از یک رژیم غذایی کم شکر و گلوتن نقطه شروع خوبی است. یقینا امتحان کردن این گزینه‌ها مشکل یا خدشه‌ای در پروسه درمانی ایجاد نمی‌کند.
پیش آگهی‌های مربوط به بیماری
بطور کلی میزان مرگ و میر افراد در اثر ابتلا به فیبرومیوزیت سیر صعودی ندارد، و این بیماری برای ارگان‌های بدن تهدیدی به حساب نمی‌آید. با این همه، بسیاری از بیماران مبتلا به فیبروزیت همچنان از ناراحتی شایع و مزمن بدن رنج می‌برند. از زمانی که ابتلا به فیبرومیوزیت تایید می‌گردد، بیماران می‌توانند با پیروی از روش‌های درمانی قبلا ذکر شده به حس تندرستی و کاهش علائم درد دست پیدا کنند. برخی بیماران با تغییراتی که در زندگی خود ایجاد می‌کنند، می‌توانند میزان درد و استرس را تا حد قابل توجهی کاهش دهند. با این حال، این افراد همواره در معرض عود کردن مجدد علائم بیماری قرار دارند و بایستی اقدامات لازم مانند خواب کافی، ورزش منظم، و مدیریت استرس را به منظور تداوم بخشیدن به یک زندگی سالم، مد نظر داشته باشند. افراد مبتلا به فیبرومیالژیا نسبت به عموم مردم از انجام برخی فعالیت‌ها عاجز هستند، اما ناامیدی و معلولیت دائمی ممکن است علائم بیماری را رفته رفته تشدید کند.
آیا فیبروزیت قابل پیشگیری است؟
فیبرومیالژیا سندرومی است که عامل ژنتیک هم در بروز آن نقش دارد. حوادث خاصی در بروز آن دخالت دارند، اما علت دقیق شروع این بیماری هنوز مشخص نیست. به همین دلیل، روش قطعی هم برای پیشگیری از ابتلا به فیبرومیوزیت وجود ندارد. با این حال، در پیش گرفتن یک سبک زندگی سالم، مانند داشتن خواب کافی، خوردن غذاهای سالم، و ورزش منظم به عنوان بهترین روش پیشگیری از فیبروزیت توصیه می‌شود.
بیماری‌هایی که علائمی شبیه به فیبرومیالژیا دارند
عملا هر عاملی که عملکرد بیولوژیکی انسان را دچار اختلال کند و علائم نامشخص را در پی داشته باشد، آن را فیبرومیالژیا تعریف می‌کنند.
در ادامه برخی از بیماری‌هایی که از نظر بروز علائم بیشترین شباهت را با فیبرومیوزیت دارند، مطرح می‌کنیم.
بیماری خود ایمنی
اغلب اوقات تشخیص بیماری‌های خود ایمنی مانند لوپوس و اسپوندیلیت آنکیلوزان یا روماتیسم ستون فقرات در مراحل اولیه بسیار دشوار است و ممکن است علائمی شبیه به فیبرومیوزیت داشته باشند.
سندروم درد مایوفاشیال
سندروم درد مایوفاشیال عارضه‌ای است که مانند فیبروزیت بیمار را به درد منتشر در بیشتر قسمت‌های بدن دچار می‌سازد ( اما میزان خستگی و حالت کسالت در آن نسبت به فیبرومالژیا کمتر است).
اسکلروز چندگانه (MS)
فیبرومیالژیا و بیماری ام اس علائمی شبیه بهم دارند از جمله سردرد، درد مفصل و ماهیچه، بی حسی و خارش دست و پاها، مشکلات حافظه‌ای و خستگی. ام اس نیز مانند فیبروزیت بیشتر در بین خانم‌ها شایع ر است تا آقایان. اما آزمایش ام آر آی ثابت کرده، برخلاف ام اس فیبرومیوزیت باعث شکل گیری زائده‌ی مغزی در سر بیمار نمی‌شود.
اختلالات رفتاری
اختلالات رفتاری (مانند افسردگی، و اضطراب) ممکن است علائمی جسمانی بسیار حادی همچون احساس درد و خستگی را در پی داشته باشند.
کمبود ویتامین D
کمبود ویتامین D در بین بیماران بسیار شایع است و علائم آن بسیار به علائم فیبرومیالژیا شباهت دارد.
کمبود ویتامین B12
علائم کمبود ویتامین B12 عینا به علائم کمبود ویتامین D شباهت دارد، با این تفاوت که کمبود این ویتامین تهدیدآمیزتر و درمان آن دشوارتر است.
بیماری سلیاک
بیماری سلیاک بر اثر آلرژی به گلوتن بروز می‌کند، پروتئین موجود در گندم، جو و چاودار که نقش بسزایی در جویدن راحت‌تر نان‌ها دارند. با این وجود، تشخیص این بیماری کمی دشوار است و علائم مشابهی با سایر امراض دارد و به خاطر برخورداری از طیف گسترده‌ای از علائم، شهرت دارد. خیلی از بیماران هستند که ابتدا به پزشک مراجعه کرده‌اند و بیماری آنها فیبرومیالژیا تشخیص داده شده اما در نهایت تشخیص غلط از آب درآمده و عارضه سیلاک تایید می‌شود. و گذشته از همه اینها بحث‌های پیچیده و بحث برانگیزی درباره عدم تحمل گلوتن هم مطرح است.
کم کاری غده تیروئید
خوشبختانه، رد قاطعانه کم کاری غده تیروئید نسبت به سایر بیماری‌ها نسبتا آسانتر است.
سرطان
بعضی سرطان‌ها در مراحل اولیه پیشرفت ممکن است با علائمی همچون درد و احساس کسالت همراه باشند. آنچه که معمولا سرطان را از سایر بیماری‌ها متمایز می‌سازد تشخیص برآمدگی، کاهش وزن، و پیشرفت سایر علائم حاد با توجه به بزرگتر شدن تومور است.
بیمار لایم
بیماری لایم به عفونتی گفته می‌شود که علائم آشکاری مانند احساس درد، خستگی، خشکی را به دنبال دارد، اما برای اینکه فیبرومیالژیا تایید شود لازم است سایر علائم متمایز بروز کنند.
نوروپاتی محیطی فیبر کوچک
نوروپاتی محیطی در اثر آسیب به عصب‌های حساس بدن (رشته‌های عصبی لخت و بدون میلین دستگاه عصبی) بروز می‌کند. احساس درد غیرعادی، احساسات عجیب و غریب و گزگز شدن اندام از علائم شایع این عارضه هستند. علائم احتمالی بسیاری برای این بیماری مطرح است. همچنین این احتمال وجود دارد که نوروپاتی محیطی به دنبال فیبرومیوزت بروز کند. در هر حال، به خاطر اینکه فرضیات بسیاری درخصوص این بیماری مطرح است، نیاز به بررسی‌های دقیق‌تر دارد.
فشردگی پوزیسیونال مهره گردنی
اصطلاحا به تحت فشار قرار گرفتن طناب نخاعی تنها در یک موقعیت خاص، فشردگی پوزیسیونال مهره گردنی گفته می‌شود. ممکن است ورم غیر عادی و گاها جزئی طناب نخاعی نوعی علائم غیر طبیعی را موجب گردد و علت احتمالی فیبروزیت شناخته شود.
آنسفالومیلیت میالژیک
آنسفالومیلیت میالژیک ( که به اشتباه سندروم خستگی مزمن نامیده می‌شود) یک بیماری عصبی مسری با علائمی مشابه اما وخیم تر و متمایزتر از فیبرومیوزیت است. فیبرومیالژیا تقریبا با هر بیماری که سرزندگی فرد را مختل می‌سازد یا درد و ناراحتی‌های غیرعادی را برای بیمار رقم می‌زند، و سایر علائم و نشانه‌های آن نهان هستند، اشتباه گرفته می‌شود.
فیبرومیالژیا و بارداری
درصورتی که به فیبرومیالژیا مبتلا هستید و تصمیم دارید نوزادی به دنیا بیاورید، بهتر است معلومات و دانش خود درباره هر دو مورد را بالا ببرید. بعضی مواقع خانم تصور می کنند احساس درد، خستگی و افسردگی به خاطر بارداری است نه فیبرومیوزیت. در نتیجه، توجهی به درمان علائم نمی کنند. علاوه براین، استرس بیش از اندازه دوران بارداری خود باعث تشدید علائم فیبروزیت و وخیم تر شدن عواطف و احساسات زنان می شود. کنترل علائم فیبرومیالژیا طی دوران حاملگی امکان پذیر است. اما لازم است وقتی را به کسب اطلاعات بیشتر درباره تاثیرات بارداری بر بروز علائم فیبرومیالژیا اختصاص دهید. همچنین باید بطور دائم با یک متخصص در مواقع تشدید شدن علائم فیبرومیوزیت در ارتباط باشید. علاوه براین بهتر است به طور منظم به یک دکتر بیماری زنان و زایمان مراجعه کنید. پزشک می‌تواند طی یک جلسه و با همکاری بیمار به رفع علائم افسردگی کمک کند.
“کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است.”
