فتق یا بیرون زدگی یا پارگی دیسک (Herniated disc) ، یکی از دلایل شایع درد در گردن و بازو است. دیسکها شبیه لایههایی هستند که بین مهرهها قرار دارند و به عنوان ضربهگیر عمل میکنند. مهرهها، مجموعهای از استخوانهای کوچک ستون فقرات را تشکیل میدهند. ستون فقرات گردنی در ناحیه گردن قرار دارد. در ستون فقرات گردنی، دیسکها و مفاصل امکان حرکت کردن گردن را ایجاد کرده و باعث میشوند سر بتواند استوار قرار گیرد. دیسکها همچنین مثل یک بالشتک برای حفاظت از مهرههای گردنی عمل میکنند. در مرکز هر مهره یک سوراخ وجود دارد، که کانال نخاعی را تشکیل میدهد. طناب نخاعی و اعصاب نخاعی در میان کانال نخاعی که از آنها محافظت میکند قرار گرفته و پیامها را بین بدن و مغز ما رد و بدل میکنند. فتق یا پارگی دیسک زمانی اتفاق میافتد که لایه بیرونی دیسک شکسته یا آسیبدیده و محتویات دیسک از آن خارج شده باشد. اگر محتویات دیسک، به داخل کانال نخاعی نشت پیدا کند، میتواند بر اعصاب نخاعی فشار وارد کند. فتق دیسک ممکن است موجب سوزش، درد، بیحسی یا ضعف در شانه، گردن یا بازوها شود. همچنین ممکن است باعث سردرد شود.
نمونه جراحی دیسک گردن توسط دکتر مرادی در خانم میانسال با درد انتشاری دست و اختلال راه رفتن به دلیل آسیب نخاع این عمل حساس با استفاده از میکروسکوپ انجام گرفت و اغلب علایم بیمار بعد از عمل بهبود یافت
سردرد شما ممکن است به دلیل دیسک گردن باشد
فتق دیسک و سردرد معمولا با هم ارتباط دارند، اگرچه بسیاری از بیماران و پزشکان آنها متوجه ارتباط بین این دو مشکل نشده، و اغلب این مشکلات با عوارض ناتوان کنندهای که دارند درمان نشده باقی میمانند. بعید به نظر میرسد که داروهای مسکن معمولی و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) بتوانند به اندازه کافی برای تسکین سردرد ناشی از پارگی دیسک و فشاری که محتویات آن بر اعصاب نخاعی گردن ایجاد میکند موثر باشند. این انسداد و گرفتگی مکانیکی ممکن است مستلزم جراحی باشد تا به طور کامل گردن درد، سردرد و درگیر شدن ریشه اعصاب گردنی (Radiculopathy) را که نتیجه پارگی دیسک در ستون مهرههای ناحیه گردنی است برطرف شود.
ارتباط با ما
اگر درد گردن و گاهی حتی دستها شما را خسته کرده و با انواع درمانهای خانگی تأثیری در بهبود آن احساس نکردهاید لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه نمایید زیرا ممکن است این دردها نشان دهنده دیسک گردن باشند.
[shortcode-variables slug=”alert”] [shortcode-variables slug=”name”]، متخصص جراحی مغز و اعصاب میتواند با تجربه خود در زمینه تشخیص و درمان بیماریهای مربوط به مغز و اعصاب و ستون فقرات، بهترین راهحل را برای رهایی از این دردهای آزاردهنده پیش پای شما بگذارد. برای رزرو وقت ملاقات با دکتر مرادی با شماره [shortcode-variables slug=”number”] تماس حاصل فرمایید.[shortcode-variables slug=”alert1″]
آناتومی
ستون فقرات بر اساس انحناها و عملکرد هر قسمت به مناطق مختلفی تقسیم میشود. یکی از مناطق ستون فقرات، ناحیه گردنی است که در قسمت گردن قرار دارد. ستون فقرات گردنی وظیفه نگه داشتن سر و اتصال سر به تنه را دارد. قسمت گردنی ستون فقرات وزن کمتری را نسبت به بخشهای دیگر تحمل میکند و بیشترین میزان حرکت و انعطافپذیری را داراست. گردن قادر است به جلو و عقب حرکت کند و همچنین به سمت راست و چپ بچرخد، مانند حرکتی که هنگام عبور از خیابان برای بررسی وضعیت ترافیک انجام میدهیم.
ستون فقرات گردنی شامل هفت مهره کوچک است که به صورت ردیفی در قسمت بالایی ستون فقرات قرار میگیرند و ستون فقرات را شکل میدهند. قسمت پشتی مهرهها به شکل قوسی درون میآیند و یک حالت تیغهای به نام لامینا را ایجاد میکنند. لامینا یک پوشش مانند سقف در منفذ عقبی هر مهره است و در مرکز هر مهره یک حفره یا منفذ وجود دارد که کانال نخاعی را تشکیل میدهد. طناب نخاعی که از میان کانال نخاعی منحنی عبور میکند و محافظ آن است، در واقع اعصاب نخاعی هستند که از کانال نخاعی به سمت بازوها و دستها و عروقی خونی که وظیفه حمل خون را بر عهده دارند، میرود.
قسمت بالایی کانال نخاعی در ناحیه گردنی بسیار فضا دارد. این موضوع باعث میشود که در گردن فضای بیشتری برای نخاع در مقایسه با بخشهای دیگر ستون فقرات فراهم شود. این فضای اضافی کمک میکند تا فشاری که هنگام حرکت گردن به نخاع وارد میشود، کاهش یابد.
دیسکها، که در ستون فقرات گردنی بین مهرهها قرار دارند، نقش مهمی در حفظ استحکام و ثبات ستون فقرات دارند. دیسکها از بافت همبند محکمی ساخته شدهاند و لایه بیرونی سخت آنها به فیبروز حلقوی معستون فقرات بر اساس انحناها و عملکرد هر قسمت به مناطقی تقسیم میشود. ستون فقرات گردنی در ناحیه گردن قرار دارد و وظیفه نگه داشتن سر و اتصال آن به تنه را داراست. ستون فقرات گردنی وزن کمتری نسبت به سایر قسمتهای ستون فقرات تحمل میکند و بیشترین میزان تحرک و انعطاف پذیری را داراست. گردن قادر است به جلو و عقب و چپ و راست حرکت کند، همچنین میتواند بچرخد، مانند حرکتی که هنگام عبور از خیابان برای بررسی وضعیت ترافیک انجام میدهیم. ستون فقرات گردنی از هفت مهره کوچک تشکیل شده است که به صورت ردیفی قرار گرفته و ستون فقرات را شکل میدهند. مهرهها در قسمت پشتی به شکل قوس درمیآیند و لامینا نامیده میشوند که یک پوشش سقف مانند در منفذ عقبی هر مهره ایجاد میکنند. این منفذ یا حفره در مرکز هر مهره، کانال نخاعی را تشکیل میدهد. طناب نخاعی که از میان کانال نخاعی منحنیای که محافظ آنهاست عبور میکند، در واقع اعصاب نخاعی هستند که از کانال نخاعی تا بازوها و دستها و عروقی خونیای که وظیفه خونرسانی دارند کشیده میشوند. بخش بالای کانال نخاعی گردنی بسیار فراخ است که در گردن فضای بیشتری برای نخاع نسبت به هر بخش دیگر از ستون مهرهها فراهم میشود. این فضای اضافی کمک میکند تا از وارد آمدن فشار بر نخاع هنگام حرکت کردن گردن جلوگیری شود. دیسکهای بین مهرهای در ستون فقرات گردنی قرار گرفتهاند که از بافت همبند محکمی ساخته شدهاند و لایه بیرونی سخت آنها فیبروز حلقوی نامیده میشود. مرکز ژلمانند آنها، هسته پالپوس نامیده میشود.
علت بیرون زدگی دیسک گردن
یک دلیل خاص برای شروع فتق دیسک وجود ندارد، اما عوامل خطر زیادی وجود دارند که ممکن است شخص را بیشتر مستعد پارگی دیسک کند. فاکتور اصلی که باید در نظر گرفته شود انحطاط دیسک است. به تدریج با بالا رفتن سن، هسته نرم پالپوس در مرکز دیسک شروع به خشک شدن کرده و میزان آبی که حفظ میکند کمتر و کمتر خواهد شد. این مساله باعث کاهش توانایی ضربهگیری دیسکها میشود. به این ترتیب زوال دیسک باعث افزایش احتمال بروز پارگی در لایه خارجی دیسک، فیبروز حلقوی میشود. عواملی مثل قرار گرفتن در وضعیتهای نادرست بدنی ، صدمات بدنی قبلی و تمرين و ورزش نکردن که منجر به ضعف ناحیه میانی بدن میشود، میتواند باعث ضعف ستون فقرات شود. این عوامل خطر میتواند منجر به انحطاط زودهنگام دیسکها شوند بخصوص وقتی که در کنار عواملی چون چاقی و افزایش سن قرار میگیرند. فعالیتهایی که فشار درون دیسک را افزایش میدهند مانند حمل وزنههای نامنظم، خم شدن به روش نادرست (عقب خم شدن به عقب با زانوی صاف)، باقی ماندن طولانی مدت بدن در یک وضعیت ضعیف مثل نشستن (پشت میز کار، یا در هنگام رانندگی)، ورزشهایی که در آنها امکان ضربات و برخوردهای بدنی مستقیم وجود دارد و حتی عطسه کردن میتواند باعث پارگی دیسکی شود که از قبل ساختارش ضعیف شده بود. پارگی دیسک گردنی اغلب در ناحیه میانی گردن، بین مهرههای C4-C5 و C6-C7 اتفاق میافتد. مردان نسبت به زنان، دو برابر بیشتر در معرض احتمال ابتلا به این بیماری هستند که معمولا در سنین 25-50 سالگی ایجاد شده و بین 35 تا 45 سالگی بیشترین شیوع را دارد.
عواملی که با علل ایجاد پارگی دیسک مشارکت دارند
آرتوروز و شرایط دژنراتیوی ستون فقرات مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان یا روماتیسم ستون فقرات و تنگی کانال نخاع، نیز ممکن است در ایجاد مشکلات بلند مدت دخیل باشند. پارگی دیسک معمولا در نتیجه فشار شدید روی ستون فقرات ایجاد میشود، اگرچه ممکن است در اثر آسیبهای بلند مدت هم، یک برجستگی خفیف دیسک (بالجینگ دیسک)، ناگهان به نقطه پارگی و فتق برسد.
علائم دیسک گردن
- فتق دیسک یا برجستگی دیسک (بالجینگ دیسک): میتوانند باعث گردن درد دائمی و دیگر انواع دردهای شدید و ناگهانی شود. درد همچنین ممکن است در بازوها و دستها همراه با احساس خوابرفتگی و سوزش و خارش نیز بروز کند. علائم پارگی دیسک گردنی، بسته به سطح آسیبدیدگی، میتواند به شیوههای مختلفی بروز کند. خوب است نگاهی به سطوح مختلف گردن بیاندازیم تا ببینیم علائم چگونه ظاهر میشوند:
- پارگی دیسک C4 / C5: این نوع پارگی دیسک ناحیه توزیع ریشه عصب C5 را درگیر مینماید. این مساله باعث تضعیف عضله دلتوئیدی شده و همچنین میتواند موجب درد شانه شود. این نوع فتق دیسک بر ناحیه جانبی بخش بالایی بازو تاثیر می گذارد و معمولا باعث ایجاد بیحسی و سوزش نمیشود.
- پارگی دیسک C5 / C6: این فتق دیسک، ناحیه توزیع ریشه عصب C6 را تحت تاثیر قرار میدهد و میتواند باعث بیحسی و سوزش در قسمت جانبی پایین بازو شده، انگشت شست و انگشت اشاره را درگیر نماید. پارگی دیسک C5 / C6 عضلات دوسر بازویی و عضلات منبسط کننده مچ دست را تحت تاثیرقرار میدهد.
- پارگی دیسک C6 / C7: ناحیه توزیع ریشه عصب C7 را تحت تاثیر قرار داده و میتواند باعث بیحسی و سوزش در طول انگشت سوم (انگشت بلند) و عضله سهسر شود. این مساله میتواند باعث خوابرفتگی و سوزن سوزن شدن عضله سهسر شود.
- پارگی دیسک C7 / T1: پارگی دیسک C7 / T1 ناحیه توزیع ریشه عصب T1 را درگیر میکند و میتواند باعث ضعف از جمله ضعف در توانایی فشار دادن و نگه داشتن اشیاء شود. بیحسی و سوزن سوزن شدن و درد میتواند از بازو تا انگشت کوچک کشیده شود.
بهبودی فتق دیسک گردن چه مدت طول میکشد؟
پارگی دیسک، به طور معمول با درد بسیار شدیدی شروع میشود، به ویژه هنگامی که در ابتدا عصب فشرده یا تحریک شده باشد. در طول شش هفته اول، احتمالا بیرون زدگی دیسک پارهشده به طور طبیعی شروع به جمع شدن کرده و مجددا جذب دیسک خواهد شد. به همین علت، در بیشتر موارد در این مدت حدود 50٪ بهبودی در علائم دیده شده و سطح درد به شکل قابل توجهی کاهش مییابد. سایر علائم مانند سوزن سوزن شدن، ضعف و بیحسی اندکی بیشتر طول میکشد تا برطرف شوند.
تشخیص
پزشک میتواند فتق دیسک را با انجام یک معاینه بدنی و بررسی عکسهای پزشکی تشخیص دهد. پزشک از بیمار درباره علائم و سابقه پزشکی او سوال خواهد کرد و از او میخواهد که حرکات سادهای انجام دهد تا بتواند قدرت عضلانی، حرکت و استحکام مفاصل را ارزیابی نماید. از آنجایی که برخی از اعصاب از ستون فقرات گردنی به بازوها کشیده شدهاند، پزشک یک معاینه بدنی عصبی انجام خواهد داد تا عملکرد اعصاب را بررسی نماید.
تصویربرداری با اشعه ایکس
برای مشاهده وضعیت مهرهها در ستون فقرات گردن، پزشک انجام تصویربرداری با اشعه ایکس را تجویز خواهد کرد. گاهی پزشکان برای بالا بردن کیفیت تصاویر اشعه ایکس، با به کار بردن روشی به نام میلوگرافی به ستون فقرات رنگ تزریق میکنند. در صورتی که در اثر پارگی دیسک فشاری روی نخاع یا اعصاب وارد امده باشد، یا زائده استخوانی یا توموری وجود داشته باشد، تصاویر میلوگرام، میتوانند آنها را نشان دهند.
سی تی اسکن یا ام آر آی
پزشکان همچنین ممکن است برای مشاهده بهتر ساختارهای نخاعی بیمار ، پرتونگاری مقطعی کامپیوتری (CT اسکن) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) تجویز نماید. سی تی اسکن تصاویر لایه به لایهای، ایجاد میکند، مانند برشهایی که یک قرص نان را تشکیل میدهند. سی تی اسکن شکل و اندازه کانال نخاعی و ساختارهای داخل و اطراف آن را نیز نشان میدهد. تصویربرداری به کمک ام آر آی بسیار دقیق و حساس است. ام آر آی دقیقترین تصاویر از دیسکها، رباطها، طناب نخاعی، ریشههای عصبی یا تومورها را فراهم میکند. روشهای تصویربرداری با اشعه ایکس، میلوگرام، سی تی اسکن و اسکن ام آر آی همگی بدون درد هستند.
تست ان سی وی
در برخی موارد پزشکان از آزمایشهای هدایت عصبی برای اندازه گیری عملکرد اعصاب نخاعی گردن و کمک به تعیین ناحیه تحت فشار استفاده میکنند. پزشکان معمولا از روشی به نام تست سرعت هدایت عصبی (NCV) استفاده میکنند. در طول انجام تست، یک عصب در یک نقطه تحریک شده و مقدار زمانی که طول میکشد تا پیام یا سیگنال عصبی به نقطه دوم برسد اندازهگیری میشود. پزشک الکترودهایی را روی پوست بیمار میچسباند که یک عصب ستون فقرات را پوشش میدهند. آزمون NCV ممکن است ناراحتکننده باشد، اما این حالت تنها در طول زمان انجام آزمایش خواهد بود.
تست الکترومیوگرافی، یا نوار عصب عضله یا (EMG)
آزمایش الکترومیوگرافی (EMG) اغلب هم زمان با آزمون NCV انجام میشود. در آزمایش EMG پالسهای عضلات برای شناسایی مشکلات عصب اندازه گیری میشوند. عضلات سالم برای انجام حرکات ضرورتا نیاز به پالس (پیام محرک) دارند. پزشک سوزنهای ظریفی را از طریق پوست به عضلاتی وارد میکند که توسط اعصاب ستون فقرات کنترل میشوند. بدین صورت پزشک قادر خواهد بود که میزان پالسهایی که در هنگام انقباض عضلات منتقل میشوند را تعیین نماید. آزمایش EMG ممکن است ناخوشایند باشد و عضلات ممکن است تا مدت کمی بعد از انجام ازمایش دردناک باقی بمانند.
راه درمان فتق دیسک گردن
اگر پزشکی در مورد یک بیمار پارگی دیسک را تشخیص دهد، گام بعدی آن است که گزینههای ممکن برای درمان مورد بررسی قرار گیرند. در اغلب موارد، محتاطانهترین رویکرد اولیه برای درمان علائم پارگی دیسک ترکیبی از روشهای محافظهکارانه غیرجراحی است. از آنجا که این درمانها لزوما برای تسکین فوری طراحی نشدهاند، تخفیف و تسکین ناراحتی که به واسطه پارگی دیسک ایجاد شده و توانایی بالقوه برای حفظ یا بازگرداندن انعطافپذیری در ناحیه اطراف دیسک آسیبدیده، اغلب ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد. مهمترین کاری که بیمار میتواند انجام دهد این است که با پزشک خود به خوبی همکاری کند تا گزینههای درمانای که بهترین شانس را برای غلبه بر درد ارائه میدهند را شناسایی نماید. در حال حاضر روشهای متعددی برای درمان اختلالات و پارگی دیسک وجود دارد اما یک رویکرد اشتباه ممکن است بیفایده بوده و یا حتی وضعیت را بدتر کند، به همین دلیل است که بیماران هرگز نباید یک درمان جدید را بدون مشورت با یک پزشک متخصص انجام دهند. درمانهایی که برای برخی افراد موثرند ممکن است برای دیگران تاثیری نداشته باشند و بسته به شرایط خاص بیمار، وضعیت عمومی سلامت و علت فتق دیسک، ممکن است برخی درمانها توصیه شوند، از جمله:
جراحی
جراحی ستون فقرات برای درمان پارگی دیسک گردنی به طور کلی روشی قابل اعتماد است. میزان موفقیت این روش در تسکین درد بازو حدودا از 95 تا 98 درصد میباشد. در صورتی که جراحی توسط یک جراح ستون فقرات با تجربه انجام شود، اصولا خطر عدم موفقیت یا عوارض جراحی کم بوده و عمل میتواند با کمترین میزان درد پس از جراحی و عوارض ناخوشایند بعد از عمل (عواقب ناخواسته) انجام شود. جراحی فتق دیسک گردنی میتواند به روشهای مختلفی انجام شود از جمله:
دیسککتومی قدامی گردن و فیوژن ستون فقرات (ACDF)
این روش رایجترین شیوه در میان جراحان ستون فقرات برای اکثر موارد فتق دیسک در گردن میباشد. در این جراحی، دیسک از طریق یک برش کوچک یک اینچی در جلوی گردن برداشته میشود. پس از خارج کردن دیسک، جای آن فیوژن (همجوشی) میشود. ممکن است یک صفحه در مقابل (قطعه) پیوندی برای بیشتر کردن ثبات و احتمالا بالا بردن نرخ همجوشی (فیوژن) اضافه شود.
دیسککتومی خلفی گردن
این روش مشابه دیسککتومی خلفی (از پشت) ستون فقرات ناحیه کمری بوده و ممکن است یک روش مناسب برای درمان دیسکهایی باشد که از پهلو، از مجرای نخاعی (تونلی که اعصاب از آن عبور میکنند تا از کانال نخاعی خارج شوند) بیرونزده باشند. با این وجود، به لحاظ فنی این روش از روش دیسککتومی قدامی دشوارتر است، زیرا در این منطقه عروق خونی زیادی وجود دارند که میتواند منجر به خونریزی زیادی شوند و خونریزی در طی عمل جراحی دید جراح را محدود خواهد کرد. این روش همچنین مستلزم انجام دستکاریهای بیشتر در طناب نخاعی میباشد.
جراحی تعویض دیسک گردن با دیسک مصنوعی
همانند جراحی دیسککتومی قدامی گردن با فیوژن (ACDF)، در جراحی تعویض دیسک گردن نیز، دیسک آسیبدیده از طریق یک برش کوچک در جلوی گردن برداشته میشود. با این تفاوت که، به جای انجام همجوشی (فیوژن) در فضای خالی دیسک، یک دیسک مصنوعی قرار میگیرد. هدف از قرار دادن دیسک مصنوعی، تقلید از شکل و عملکرد دیسک اصلی میباشد. اگرچه هر جراحی بزرگ ممکن است خطرات و عوارضی داشته باشد، اما اگر عمل توسط یک جراح ستون فقرات با تجربه انجام شود، به ندرت ممکن است عوارض جدیای برای جراحی دیسک گردن ایجاد شود. شایعترین انواع جراحیها برای دیسک گردن، یعنی جراحی ACDF و جایگزینی دیسک مصنوعی، هر دو به عنوان عملهای جراحی قابل اعتماد، با نتایج مطلوب از نظر کاهش درد بیماران در نظر گرفته میشوند.
مراقبتهای بعد از عمل جراحی فتق دیسک گردن
عملهای جراحی قدامی، مانند جراحی ACDF و تعویض دیسک، معمولا بعد از عمل درد زیادی ندارند. جراحی از طریق یک برش کوچک در جلوی گردن انجام شده و دسترسی به ستون فقرات از بین سطوح بافتی که نیازی به برش خوردن ندارند امکان پذیر است. این نوع جراحی معمولا هم میتواند به صورت سرپایی (که بیمار در همان روز عمل به خانه برمیگردد) و یا با یک شب بستری شدن در بیمارستان انجام شود. درد بازو معمولا به سرعت برطرف میشود، هرچند ممکن است هفتهها یا ماهها طول بکشد تا ضعف و حالت بیحسی و کرختی آن فروکش نماید. برای مدتی وجود درد در گردن غیر معمول نیست. بعد از جراحی، اکثر جراحان ستون فقرات استفاده از یک گردنبند محافظ طبی مخصوص (بریس) را تجویز میکنند، اگرچه نوع بریس و طول استفاده از آن متغیر خواهد بود. همچنین، بیشتر جراحان ستون فقرات از بیماران خود میخواهند پس از عمل فعالیتهای خود را محدود کنند، هرچند میزان این محدودیتها و طول مدت آن نیز متفاوت است. بیماران باید قبل از جراحی، از جراح ستون فقرات خود درباره برنامه و توصیههای معمول او درباره مراقبتهای بعد از عمل سوال کنند.
درمانهای غیرجراحی
درمانهای غیرجراحی برای دیسک گردن عبارتاند از:
استراحت
اغلب توصیه میشود پس از عمل به طور محدود استراحت انجام شود تا فشار از روی گردن برداشته شده و بدن بتواند به طور طبیعی بهبود یابد. منظور از استراحت کردن، مراقب بودن است نه بیتحرک بیش از حد، زیرا عدم فعالیت طولانی مدت میتواند عضلات را تضعیف کرده و در واقع مشکل را تشدید میکند.
انجام حرکات اصلاحی
گاهی اوقات ممکن است برای کمک به کاهش فشار روی ستون فقرات و سالم نگه داشتن آن توصیه شود که تغییراتی در سبک زندگی فرد ایجاد شود. این تغییرات ممکن است شامل هر چیزی از جمله کاهش کمی وزن اضافه تا ترک سیگار، محدود کردن مصرف الکل و اجتناب از انجام بعضی فعالیتها مانند ورزشهایی که ممکن است فشار زیادی بر ستون فقرات وارد کنند باشد.
جهت مطالعه ورزشهای گردن اینجا کلیک کنید.
دارودرمانی
استفاده از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی میتواند به کاهش التهاب کمک نموده و برای مدت کوتاهی ناراحتی بیمار را تسکین دهد. داروهای مسکن، شلکنندههای عضلات و دیگر داروها نیز ممکن است در صورت نیاز تجویز شوند.
گرما و سرما درمانی
یک روش درمانی ساده خانگی، استفاده از کمپرس گرم یا سرد است. استفاده از بستههای گرمایی به بهبود جریان خون کمک کرده، گردش خون را بهبود بخشیده و روند بهبود را تسهیل مینماید؛ یخ ناحیه دردناک را بیحس کرده و تورم و التهاب را کاهش میدهد.
تمرینات کششی، قدرتی و فیزیوتراپی
در بعضی موارد، یکی از موثرترین شیوههای درمان فتق دیسک، انجام برنامههای ورزشی هدفمند است. با تقویت عضلاتی که از گردن پشتیبانی میکنند، ممکن است بخشی از فشاری که روی دیسک پاره شده وارد میشود و علائم دردناک آن کاسته شود. ورزش کردن نیز مفید است زیرا به بیماران کمک میکند وزن اضافی خود را کاهش داده، و به علاوه باعث کاهش فشار وارده بر ستون فقرات میشود. با مراجعه به متخصص فیزیوتراپی میتوانید با ورزشهای مناسب برای درمان و تسکین درد دیسک گردن آشنایی پیدا کنید. پزشک شما میتواند در صورت لزوم از ورزشهای داخل آب نیز برای درمان بیماری شما استفاده کند. بسیاری از بیماران نیز برای کمک به بهبودی خود به روشهای درمانی طب مکمل و جایگزین روی میآورند. در اغلب موارد از روشهای درمانی مثل کایروپراکتیک، طب سوزنی و سایر گزینههای مشابه استفاده میشود. با این حال، این روشهای درمانی برای پارگی دیسک در جامعه پزشکی تا حدودی مورد بحث و مناقشهاند، زیرا اثربخشی کلی آنها هنوز به طور کامل ثابت نشده است. این نکته بسیار مهم است که بیمار قبل از شروع هرگونه درمان جدید (اعم از طب مکمل جایگزین یا غیر آن) پزشک خود را درجریان بگزارد تا اطمینان حاصل کند که از روشی استفاده میکند که بهترین احتمال ممکن برای غلبه بر درد دیسک او را دارد. علاوه بر این، بهبودی با هر نوع درمان محافظه کارانه روندی آهسته دارد. پیدا کردن ترکیبی درست از روشهای درمانی ممکن است مستلزم میزان معینی از آزمون و خطا باشد. درنتیجه، بسیار مهم است که بیمار صبور بماند و پزشک خود را درجریا تاثیرات مثبت یا منفی هر رویکرد درمانی قرار دهد. درصورتی که بیمار در اثر یک درمان خاص متحمل درد بیشتری شود، باید بلافاصله آن را متوقف کرده و قبل از ادامه آن با پزشک خود صحبت نماید.
اقدامات پیشگیرانه برای افزایش سلامت ستون فقرات
بهترین راه برای جلوگیری از پارگی دیسک، داشتن یک سبک زندگی سالم است. اگر اندام خود را در شرایط نسبتا خوبی حفظ نمایید، وضعیتهای بدنی (نشستن، ایستادن، …) درستی داشته باشید و حرکات کششی انجام دهید، احتمال پارگی دیسک کاهش مییابد، هر چند این احتمال هیچ وقت به طور کامل برطرف نمیشود. برخی دیگر از روشهای پیشگیرانه که میتوان انجام داد عبارتند از:
- سیگار کشیدن را متوقف کنید.
- همیشه تحرک داشته باشید.
- وزن خود را در یک محدوده سالم نگه دارید.
- در طول روز مقدار زیادی آب بنوشید.
- هر روز حرکات کششی انجام دهید.
