درمان قطعی دیسک کمر ( تشخیص، عوارض و انواع روش های درمانی)

فتق دیسک یک مشکل شایع است که بسیاری از افراد در طول زندگی خود با آن مواجه می‌شوند، اغلب بدون اینکه در مرحله‌ای از بروز علائم مشخص و مداوم آن آگاه شوند. درمان فتق دیسک کمر با توجه به شدت آن وابسته به استفاده از روش‌های مختلف است، از جمله طب فیزیکی، درمان دارویی، تزریق موضعی کورتیزون (تزریق اپیدورال) و در صورت لزوم، جراحی. افزایش آگاهی درباره پارگی فتق دیسک اولین قدم برای یافتن درمان مناسب و کاهش درد است. با مشاوره پزشک و تیم درمانی متخصص، گزینه‌های مختلف درمانی بر اساس شرایط و نیازهای فرد مشخص می‌شود.

 

[shortcode-variables slug=”alert”]

برای کسب اطلاعات بیشتر یا رزرو نوبت با طریق شماره‌های 0212635018509912552234 تماس حاصل فرمایید.[shortcode-variables slug=”alert1″]

[WPSM_AC id=814]

آناتومی


دیسک‌های بین مهره‌ای از دو بخش تشکیل شده‌اند. بخش خارجی که به آن آنولوس (Annulus) می‌گویند، شامل چندین لایه فیبری محکم است و در مرکز آن، ماده‌ای با ویژگی‌های ژلاتینی و بالشتکی که نوکلئوس (Nucleus) نام دارد، قرار دارد. نوکلئوس از آب به عنوان ماده اصلی تشکیل شده است و با افزایش سن، میزان آب در دیسک کاهش می‌یابد و تغییرات دژنراتیو (تخریبی) ایجاد می‌شود. علاوه بر این، آنولوس نیز ضعیف می‌شود و می‌تواند باعث پارگی و خروج ماده نوکلئوس شود؛ این پدیده به عنوان هرنی دیسک (Herniated Disc) شناخته می‌شود. پس از پارگی دیسک، ریشه عصبی نزدیک آن تحت فشار قرار می‌گیرد و بر اساس ریشه درگیر در هر سطح از ستون فقرات، درد انتشاری در مسیر عصب‌دهی آن ریشه ایجاد می‌شود. سن معمول برای پارگی دیسک 35 تا 50 سال است.

علل مشکلات دیسک کمر


تغییرات ساختاری دیسک سالم باعث بروز بیماری دیسک کمر می‌شود. ناراحتی دیسک عموماً پی‌آمد بالا رفتن سن و تحلیل رفتن تدریجی داخل دیسک است. آسیب دیدگی شدید نیز گاهی اوقات منجر به پارگی فتق دیسک می‌شود، به علاوه آسیب دیدگی مشکل قبلی دیسک را تشدید می‌کند.

علائم دیسک کمر


علائم فتق دیسک وابسته به محل و شدت پارگی دیسک بین مهره‌ای در ستون فقرات و تحریک یا عدم تحریک بافت عصبی است. در بعضی موارد، فتق دیسک بدون هیچگونه علائمی همراه نیست، اما گاهی با درد موضعی در منطقه مهره‌های درگیر همراه می‌شود. اگر فتق دیسک به اندازه کافی بزرگ باشد، بافت دیسک فشاری بر روی عصب‌های نخاعی مجاوری که از سطح برجستگی دیسک از ستون فقرات خارج می‌شوند، اعمال می‌کند. به عبارت دیگر، یک درد انفجاری در منطقه عصبی مربوطه آغاز می‌شود که معمولاً در یک طرف بدن احساس می‌شود و به طور رایج به آن درد ارجاعی گفته می‌شود. به عنوان مثال، پارگی دیسک بین مهره‌های چهارم و پنجم در پایین کمر باعث بروز درد انفجاری در پشت باسن می‌شود که به سمت پایین تا ران و پا پخش می‌شود. این عارضه معمولاً با احساس بی‌حسی، ضعف و خارش در پا همراه است. درد عموماً در حالت ایستاده شدن تشدید می‌شود و در حالت استراحت کاهش می‌یابد. این نوع فشار عصبی در دیسک به عنوان تحت فشار قرار گرفتن عصب شناخته می‌شود. اگر فتق دیسک مربوط به مناطق گردنی باشد، درد در یک بازو به صورت شعله‌ور شدید می‌شود و پارگی فتق دیسک گردن همراه با گرفتگی و سفتی عضلات گردن نیز است. اما در صورتی که فتق دیسک بسیار بزرگ باشد، برجستگی دیسک به عصب‌های نخاعی هر دو طرف بدن فشار می‌آورد، به عبارت دیگر، درد شدیدی که به سمت پایین پخش می‌شود، رخ می‌دهد. همچنین بیمار ممکن است از ضعف عضلانی در ناحیه پایین تنه و حتی ناتوانی در کنترل ادرار و مدفوع رنج ببرد. این عارضه به عنوان سندرم کودا اکوینا شناخته می‌شود.

عوامل مستعد کننده


 عواملی هستند که احتمال ابتلای افراد را به این بیماری بیشتر می کنند که عبارت اند از:
[WPSM_AC id=815]

عوارض پارگی دیسک بین مهره‌ای چیست؟


بیماری دیسک کمر با درد پا و کمر همراه است و شدت درد به حدی است که روند زندگی روزمره بیمار را مختل می‌کند. پارگی دیسک کمر باعث ضعف یا بی‌حسی پا می‌شود و روده و مثانه را از کنترل بیمار خارج می‌کند.

تشخیص


با توجه به علائم فوق، پزشک ممکن است شک داشته باشد که بیمار ممکن است فتق دیسک داشته باشد. در طی معاینه عصبی، واکنش‌های غیرعادی تشخیص داده می‌شود. برای تشخیص مشکل در دیسک کمر، پزشک ممکن است بتواند با بالا بردن پا به صورت صاف در حالت خوابیده یا نشسته، درد را شروع کند. همچنین، بیمار ممکن است از حس غیرعادی در پا یا پایین پا شکایت داشته باشد. برای بررسی نشانه‌های التهاب یا عفونت، آزمایش‌های خون مختلف انجام می‌شود. رادیوگرافی ساده می‌تواند فرسایش و ساییدگی (دژنراسیون) در ستون فقرات را نشان دهد، اما وضعیت دیسک را معلوم نمی‌کند. برای تشخیص پارگی فتق دیسک، باید اسکن MRI یا CT انجام شود. در بعضی موارد، اسکن CT میلوگرافی نیز برای بررسی دقیق‌تر آسیبی که پارگی دیسک به ساختارهای اطراف ایجاد کرده است، انجام می‌شود. میلوگرافی، یک نوع تصویربرداری توموگرافی کامپیوتری (CT) است که پس از تزریق ماده حاجب رنگی به کانال نخاعی، بهترین تصویر دیسک‌های منطقه را فراهم می‌کند. همچنین، نوار عصب و عضله (لکترومیوگرافی یا EMG) نیز ممکن است انجام شود تا مشخص شود که فتق دیسک دقیقاً کدام عصب را تحریک کرده است.

 

 

روش‌های درمان دیسک کمر


برای درمان پارگی دیسک، روش‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند که می‌توان آن‌ها را در دو گروه درمان‌های غیر جراحی و درمان با جراحی طبقه بندی کرد. این روش‌ها عبارتند از:

[WPSM_AC id=816]

اقدامات لازم بعد از درمان


تا 90 درصد از بیماران با درمان‌های فوق بهبود پیدا می‌کنند ولی باید خاطرنشان کرد که پس از بهبودی درمان تمام نشده و این بیماران باید ورزش‌های تقویت عضلات کمر و آب درمانی با هدف تقویت عضلات را انجام دهند.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ورزش‌های مناسب در بیماران مبتلا به پارگی (فتق) دیسک کمر اینجا کلیک کنید.

آیا این بیماری قابل پیشگیری است؟


اگر می‌خواهید دچار ناراحتی دیسک کمر نشوید، وزن بدن را در حد سالم نگه دارید، مرتب ورزش کنید و در طول روز به وضعیت بدن توجه کنید.

نمونه ای از جراحی میکروسکوپی دیسک کمر توسط دکتر مرادی با حداقل برش و بدون نیاز به استراحت مطلق


 

بهبودی کامل درد و راه رفتن بیمار یک هفته پس از جراحی میکروسکوپی دیسک کمر


مصاحبه دکتر مرادی با خبرگزاری‌ها درباره پارگی دیسک کمر

مصاحبه دکتر مرادی با خبرگزاری تسنیم

مصاحبه دکتر مرادی با خبرگزاری شفاف 

مصاحبه دکتر مرادی با خبرگزاری میزان 

مصاحبه دکتر مرادی با خبرگزاری تی نیوز

مصاحبه دکتر مرادی با خبرگزاری خبربان

مصاحبه دکتر مرادی با خبرگزاری ایسکانیوز

مصاحبه دکتر مرادی با خبرگزاری خبرفارسی

مطالب مرتبط
Search